02 Terry Brooks Mroczne Widmo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Miała spokojną, zdecydowaną twarz.Przykucnęła, objęłago i pocałowała, a potem odsunęła na odległość wyciągniętych ramion, żeby122popatrzeć mu w oczy.Nie do końca udało jej się ukryć gryzącą ją w sercutroskę Uważaj na siebie, Annie.Chłopiec przełknął z wysiłkiem i pokiwał głową. Będę uważał, mamo.Obiecuję.Shmi uśmiechnęła się ciepło i zostawiła go samego.Anakin patrzył, jakKitster i Jar Jar wyprzęgają eopie, żeby można było odprowadzić je wła-ścicielowi.R2-D2 podjechał do niego i zapiszczał zachęcająco, C-3PO zaś ześmiertelną powagą ostrzegł Anakina, żeby nie latał za szybko, a potem życzyłmu powodzenia.Wszystko było gotowe.Jar Jar poklepał go po plecach.Na jego twarzy konsternacja mieszała sięz obawą. To wariactwo, Annie.Niech bogi być dobre, przyjacielu.Kątem okaAnakin dostrzegł Sebulbę, który odszedłszy od własnego pojazdu fachowymokiem oceniał ścigacz młodego Skywalkera.Obszedł dookoła maszynę, z nie-kłamaną ciekawością obejrzał radon-ulzery, aż w końcu, przystanąwszy przylewym silniku, szybkim ruchem uderzył z całej siły w statecznik; po czymrozejrzał się, czy nikt nie zwrócił na niego uwagi.Padm� klęknęła przed Anakinem i pocałowała go w policzek. W tobiecała nasza nadzieja powiedziała cicho.Anakin zacisnął dumnie szczęki. Nie zawiodę was.Padm� długą chwilę nie odrywała od niego wzroku.Potem odeszła, a doAnakina zbliżył się Sebulba.Pochylił się i zbliżył ściągniętą, porośniętą krót-ką szczeciną twarz do twarzy chłopca. Tym razem ci się nie uda, ty niewolnicza szmato zaświszczał cichoi wyszczerzył zęby w uśmiechu. Nakarmią tobą banthy.Anakin nawet nie drgnął.Wytrzymał spojrzenie Sebulby i odparł: Nie liczyłbym na to, śluzowata gębo.Ujrzawszy idącego w ich stronę Qui-Gona, Sebulba odskoczył i wrócił doswojej maszyny, uśmiechając się złośliwie.Znów zagrały rogi, odpowiedziałim ryk tłumu i Jabba podpełzł do skraju loży.Podniósł ręce. Kaa bazza kondee da tam hdrudda! zagrzmiał. Niech rozpocznie sięwyścig!Widzowie odpowiedzieli jeszcze głośniejszą wrzawą.Qui-Gon pomógłAnakinowi wdrapać się do ścigacza.Chłopiec usadowił się wygodnie w fo-telu, zapiął pasy, założył poobijany kask i spuścił gogle na oczy. Jesteś gotów, Annie? zapytał spokojnym głosem Jedi.123Chłopiec pokiwał w napięciu głową i spojrzał na rycerza.Qui-Gon nieodwrócił wzroku. Pamiętaj, musisz się skoncentrować na bieżącej chwili.Staraj się czuć, nie myśleć.Zaufaj instynktowi.Położył chłopcu dłoń naramieniu i uśmiechnął się. Niech Moc będzie z tobą, Annie dodał i zostawiłAnakina samego.Qui-Gon przepychał się pośpiesznie przez tłum, kierując się ku platformiewidokowej, na której Shmi, Padm� i Jar Jar zajęli już miejsca.Tylko razobejrzał się przez ramię na Anakina, który spokojnym gestem poprawił gogle.Jedi pokiwał z namysłem głową: chłopak da sobie radę.Wszedł na platformę, która natychmiast zaczęła podjeżdżać do góry, napozycję, jaką miała zajmować podczas wyścigu.Shmi posłała mu zatroskanespojrzenie. Poradzi sobie uspokoił ją Qui-Gon i musnął jej rękę.Padm� z powąt-piewaniem pokręciła głową Wy, Jedi, jesteś tacy nierozważni rzekła cicho. Królowa. Królowa ufa mojemu rozsądkowi, młoda damo przerwał jej rycerz.Może i ty powinnaś tak uczynić.Padm� spojrzała na niego gniewnie. Zbyt wiele wymagasz.Platforma została zablokowana na właściwym poziomie i wszystkie oczyzwróciły się na zawodników.Uruchomiono energozłącza, budząc do życiapotężne pola elektromagnetyczne między ułożonymi współosiowo płytkami,dzięki którym dwie turbiny ścigacza pracowały jak jeden mechanizm.Na ko-niec odpalono główne silniki, których grzmot najpierw zmieszał się z aplau-zem tłumów, a potem bez trudu wzbił się ponad wrzawę Chorążowie i mecha-nicy pospiesznie usunęli się na boki, schodząc z wykreślonej pod olbrzymimłukiem linii, gdzie wyścig zaczynał się i kończył.Widniejące u góry czerwoneświatło powstrzymywało ścigacze, ale w oczekiwaniu zielonego piloci już do-dawali gazu; maszyny trzęsły się całe od przepełniającej je mocy; mocowaniasilników z trudem wytrzymywały narastające obciążenie.Stojący obok Qui-Gona Jar Jar zasłonił oczy rękoma. Moja nie patrzeć oznajmił przerażony. To będzie straszne! MistrzJedi nie potrafił zmusić się do tego, żeby przyznać mu rację, ale w głębi duszyczuł to samo.Spokojnie, Anakinie myślał. Skoncentruj się.W tym momencie światłonad linią startu zmieniło się na zielone.Wyścig się rozpoczął.ROZDZIAA13Kiedy zapaliło się zielone światło, Anakin pchnął obie dzwignie napędumaksymalnie do przodu, żeby wydusić z radon-ulzerów całą moc.Zcigaczemszarpnęło, silniki ryknęły jak rozjuszone zwierzęta i zgasły.Chłopiec zamarł ze zgrozy.Zcigacze jeden po drugim startowały w ogłu-szającym ryku motorów, rozmazując się natychmiast w smugi lśniącego me-talu.Wzniecone ich przelotem fontanny piasku zaćmiewały niebo.W kilkasekund Anakin został na linii startu sam, jeśli nie liczyć Bena Quadigarosa,którego czterosilnikowy ścigacz również nie ruszył z miejsca.Młody Skywalker usiłował opanować gorączkę myśli: musiał dać za dużopaliwa, jak na start z pozycji stojącej, Zmodyfikowane silniki nie miały szansporadzić sobie z takim obciążeniem w sytuacji, gdy maszyna stała nierucho-mo.Szarpnął dzwignie do tyłu i przestawił je w położenie neutralne.Pstryk-nął przełącznikami, spuścił nadmiar paliwa i ponownie uszczelnił przewody.Odetchnął głęboko, po czym wcisnął guziki zapłonu.Rozruszniki drgnęły,zakręciły się i potężne silniki główne z przypominającym grzmot odgłosemzbudziły się do życia.Anakin otworzył wlot paliwa, tym razem powoli, ostroż-niej, chociaż zaczynał się już niecierpliwić.Wreszcie gładko pchnął drążki:silniki wystrzeliły do przodu, pociągając za sobą kapsułę załogową.Anakin rzucił się w pościg, koncentrując się wyłącznie na malejącychw oddali punkcikach.Mknął nad równiną, a dzwięk silników wznosił się do125coraz wyższych tonów, aż wreszcie ziemia pod ścigaczem rozmyła się w jedno-litą, jasną smugę.Początkowy odcinek toru był płaski i szeroki, toteż chłopiecspokojnie dodawał gazu.Na horyzoncie pojawiły się pierwsze skały, kiedy wyraznie dostrzegł lecąceprzodem maszyny: metalowe iskry śmigały ponad pustynią, plując ogniemi dymem z dysz.Zbliżał się do nich szybko; radon-ulzery grzmiały zgodnymrytmem.Zdawał sobie sprawę, że na prostej żaden ścigacz im nie sprosta.Poczuł falę podniecenia, gdy dogonił wreszcie ostatnich zawodnikóww stawce.Pociągnął drążki do siebie, żeby mieć trochę miejsca na manewry, po czymwyprzedził dwie maszyny jakby stały w miejscu raz skręcił ostro w prawo,raz w lewo, wykorzystując tę odrobinę przestrzeni, jaka je dzieliła.Znalazł-szy się przed nimi znów pchnął ścigacz naprzód i pozwolił, by przeciążeniewgniotło go w fotel.Następnym, którego dogonił, był Gasgano.Zbliżył się ostrożnie do tro-ikeńskiego ścigacza z zadartym dziobem i przygotował do wyprzedzania.Nie-bawem czekał ich Aukowaty Kanion i Anakin zamierzał znalezć się na czelestawki, kiedy przyjdzie do pokonywania krętego wąwozu [ Pobierz całość w formacie PDF ]