[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Uśpił cały szpital.Was ledwie zdołałem dobudzić. O czym ty gadasz?&  Znajda zamarł, bo dopiero teraz dotarło do niego, żez
renice Brune a fosforyzują żółto. Póz
niej ci wszystko wyjaśnię  szepnął żmij, widząc minę chłopaka.Prze-mknęło mu przez głowę, że może nie będzie takiej potrzeby, bo prawdopodobnie wła-śnie traci przyjaciela.Ale nie było czasu teraz o tym myśleć. Coś tu b-było, wujku  wyjąkał Mati.Dygotał jak w ataku febry. Pełzłowzdłuż ściany& Widziałem to, ale nie m-mogłem& wstać&Brune gwałtownie odwrócił się w jego stronę. Jak wyglądało? Czarne& ze ślepiami jak p-paciorki& węszyło& I potem tak jakby odpłynę-ło& o, tam&Wszyscy trzej jednocześnie uświadomili sobie, że kogoś brakuje na sali. Mati?  odezwał się niepewnie Znajda. Gdzie jest ta mała? Zostańcie tutaj! Ja pójdę jej poszukać. Krzyczący poderwał się.* * *Z
wiatło lamp przygasło, a w powietrzu rozsnuwała się mdląca, ohydna woń.Chorzy na wszystkich salach spali jak zabici; nie reagowali ani na głos, ani na potrzą-sanie.Porzuciwszy próby obudzenia ich, Giassina w panice biegła korytarzem.Naglezderzyła się z kimś, kto pachniał dymem i piwnicą.Ten ktoś szybko położył jej dłoń naustach, żeby stłumić przerażony krzyk. Nie bój się, to tylko ja  powiedział cicho ciemnowłosy przyjaciel Znajdy.Chodz
, wracamy na górę.Nie możesz się tu sama błąkać.Dziewczynka nic nie odpowiedziała, wpatrując się w niego oczami jak spodki,ale sama obecność dorosłego wydawała się działać na nią uspokajająco.Nie zaprote-stowała, kiedy Krzyczący ostrożnie wziął ją na ręce.Pod ubraniem małej wyczuł ban-daże  tak jak się domyślał, jej obrażenia były poważniejsze, niż się zdawało na pierw-szy rzut oka.Wrócili na salę.Brune posadził dziewczynkę na sienniku. Znajda, pilnuj dzieciaków, dobrze? Ja muszę zejść na dół.Nie wychodz
ciestąd!Chłopak wytrzeszczył oczy. Ale& To na wszelki wypadek. %7łmij wyjętym z kieszeni kawałkiem kredy szybkonakreślił na ścianie pentagram, a obok kilka znaków. Tu jesteście bezpieczni, Znaj-da.Pilnuj dzieciaków i pod żadnym pozorem nie ruszaj się z sali.Pamiętaj!  I już gonie było.Znajda przez chwilę siedział bez ruchu, z otwartymi ustami.Potem zaklął naj-szpetniej, jak potrafił, i chciał wstać, ale Giassina złapała go za koszulę. On powiedział, żebyś nie wychodził!%7łmij cicho jak duch zbiegł po schodach na parter.Po drodze wyjął sztylet i za-klęciem przemienił go w rapier.Na dole w powietrzu wciąż jeszcze wisiała mgiełka dymu.Bez trudu wyczuł wpobliżu obecność drugiego ka-ira.Zwolnił kroku, ostrożnie podkradł się do wylotukorytarza.Nagle ku swemu osłupieniu usłyszał znajomy głos. Tak, chyba już wystarczy.Dziękuję ci, Biss.A ty, Brune, możesz już wyjść zzarogu.Usłuchał, trzymając rapier w pogotowiu.Marshia Lavalle, ubrana w eleganckie fiolety, właśnie umieszczała pokrywkę nadużym szklanym słoju, wewnątrz którego kłębiła się substancja wyglądająca jak płyn-na noc.Koło jej nóg warował czarny stwór o psim pysku i mackach ośmiornicy.Nawidok Krzyczącego przymrużył świecące ślepia i zawarczał, odsłaniając kły. Oto Biss, mój chowaniec  rzuciła jak gdyby nigdy nic Marshia.Krzyczący pomyślał, że chyba już nic nie jest w stanie go zdziwić. Pani& O co tu chodzi?Uśmiechnęła się z ironią. Hojny sponsor ma prawo zażądać od czasu do czasu przysługi.Zabieram bólchorych.Jest cennym z
ródłem siły, jak wiesz. Potrząsnęła słojem. Nikomu nierobię krzywdy, zaryzykuję stwierdzenie, że wręcz przeciwnie.Biss wysyczał coś pytająco.Marshia wręczyła mu słój. Zabierz to i wracaj do enklawy  rozkazała.Stwór skłonił się, oplótł mackaminaczynie i rozwiał się w strzępy mgły. A ty co tak stoisz?  rzuciła. Biss doniósł mi, że zaklęcie usypiające nie ob-jęło wszystkich sal na górze.Zrób z tym porządek.Krzyczący skinął głową bez entuzjazmu.Zmarszczyła brwi. Ja mogę się tym zająć, jeśli& Poradzę sobie  uciął w pół słowa i odszedł, zanim zdążyła odpowiedzieć [ Pobierz całość w formacie PDF ]