Koontz Dean R Szepty

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Pewnie się zastanawiasz, dlaczego tu teraz jesteśmy przemówił wreszcieFrank. %7łeby się napić. Nie tylko Frank zamieszał swego drinka pałeczką.Kostki lodu zaszczekały ła-godnie. Chcę ci powiedzieć parę rzeczy. Myślałem, że już wszystko powiedziałeś dziś rano w samochodzie, jak wyszliśmyz Vee Vee Gee. Zapomnij, co wtedy powiedziałem. Miałeś prawo tak mówić. Zachowałem się jak skurwiel powiedział Frank. Nie, może miałeś rację. Nie, mówię ci, zachowałem się jak skurwiel. W porządku powiedział Tony. Zachowałeś się jak skurwiel.Frank uśmiechnął się. Mogłeś się ze mną dłużej kłócić. Racja jest po stronie tych, co mają rację powiedział Tony. Myliłem się co do tej �omas.132 Już ją przeprosiłeś, Frank. Czuję, że powinienem ciebie przeprosić. To niekonieczne. Ale ty się tam czegoś dopatrzyłeś, wiedziałeś, że ona mówi prawdę.Ja zupełnietego nie zaniuchałem.Szedłem za innym zapachem.Cholera, ty nawet wtryniłeś w tomój nos, a ja jeszcze nie złapałem właściwego zapachu. Cóż, jeśli już się upierać przy tej węchowej metaforyce, to mógłbyś powiedzieć, żenic nie wywąchałeś, bo ci się nochal skrzywił.Frank skinął posępnie głową.Jego szeroka twarz wydawała się obwisła jak melan-cholijny pysk bloodhounda. To przez Wilmę.Mam skrzywiony nos przez Wilmę. Twoją byłą żonę? Tak.Trafiłeś w samo sedno dziś rano, kiedy powiedziałeś, że nienawidzę kobiet. Musiała ci napsuć dużo krwi. Nieważne, co mi zrobiła powiedział Frank. Nie ma wytłumaczenia na to, copozwoliłem z sobą zrobić. Masz rację. No bo nie da się rady ukryć przed kobietami, Tony. Są wszędzie zgodził się Tony. O kurczę, czy wiesz, jak dawno już nie spałem z kobietą? Nie. Dziesięć miesięcy.Odkąd mnie zostawiła, na cztery miesiące przed rozwodem.Tony nie wiedział, co powiedzieć.Nie uważał, że jest zaprzyjazniony z Frankiem natyle, aby brać udział w intymnej dyskusji na temat jego życia seksualnego, ale było jasne,że ten człowiek bardzo potrzebuje kogoś, kto go uważnie wysłucha. Jeśli się szybko nie ocknę powiedział Frank to równie dobrze mógłbym olaćwszystko i zostać księdzem.Tony przytaknął. Dziesięć miesięcy to na pewno długo powiedział zakłopotany.Frank nie odpowiedział.Wpatrywał się w swoją whisky, jakby próbował zobaczyćswą przyszłość w kryształowej kuli.Najwyrazniej chciał porozmawiać o Wilmie, rozwo-dzie i o tym, co powinien ze sobą zrobić, ale nie chciał, by Tony poczuł, że się go zmu-sza do wysłuchiwania cudzych kłopotów.Był bardzo dumny.Chciał, by mu schlebiano,nakłaniano, by wymuszać na nim wyznania pytaniami i pomrukami sympatii. Czy Wilma znalazła sobie nowego faceta? spytał Tony i natychmiast wiedział,że o wiele za szybko dotarł do sedna sprawy.Frank nie był gotów do mówienia o tej części sprawy i udał, że nie usłyszał pytania.133 Denerwuje mnie to, że tak właśnie rozpieprzam sobie pracę.Zawsze byłem dia-blo dobry w tym, co robię.Prawie doskonały.Aż do rozwodu.Wtedy zrobiłem się ciętyna kobiety i dość szybko zrobiłem się też cięty na nie podczas pracy. Pociągnął dużyłyk szkockiej. I co się tam do cholery dzieje z tym szeryfem z Napa? Dlaczego kła-mał, żeby osłonić Bruno Frye a? Dowiemy się prędzej czy pózniej powiedział Tony. Pociągniesz sobie jeszcze? Dobrze.Tony zorientował się, że będą siedzieć w Bolt Hole dłuższy czas.Frank chciał poroz-mawiać o Wilmie, chciał się pozbyć całej trucizny, jaka się w nim nagromadziła i prawieod roku przeżerała mu serce, ale jednorazowo był w stanie upuszczać zaledwie kroplę.� � �Zmierć miała pracowity dzień w Los Angeles.Oczywiście wielu ludzi umarło z przy-czyn naturalnych i dlatego prawo nie wymagało, by znalezli się pod sondującym skal-pelem koronera.Ale w biurze inspektora medycznego znajdowało się dziewięciu takich,którymi trzeba się było zająć.Były wśród nich dwie ofiary wypadków drogowych, z po-wodu których na pewno zostaną wysunięte oskarżenia o nieprzestrzeganie przepisów;dwóch mężczyzn zmarłych od ran postrzałowych; dziecko pobite na śmierć przez swo-jego pijanego ojca o porywczym usposobieniu; jedna kobieta, która się utopiła we wła-snym basenie, i dwóch młodych ludzi, którzy najprawdopodobniej przedawkowali nar-kotyki.I jeszcze Bruno Frye.W czwartek o 19.10, z nadzieją, że odrobi zaległości w pracy, patolog w miejskiejkostnicy dokończył częściową sekcję zwłok Bruno Gunthera Frye a: mężczyzny typukaukaskiego, w wieku około czterdziestu lat.Lekarz nie widział konieczności rozcina-nia całego ciała poza ogólnym obszarem dwóch urazów brzusznych, ponieważ mógł odrazu definitywnie stwierdzić, że nieboszczyk zmarł właśnie od tych, a nie innych ran.Górna rana nie była śmiertelna; nóż przeciął tkankę mięśniową i zawadził o płuco.Aleniższa rana była paskudna: ostrze rozpruło na wylot żołądek, przebiło żyłę odzwierni-kową i uszkodziło między innymi trzustkę.Ofiara zmarła z powodu rozległego wylewuwewnętrznego.Patolog zszył te nacięcia, które sam zrobił, jak również dwie zaskorupiałe rany.Wytarłkrew, żółć i plamki tkanki z połatanego brzucha i ogromnej klatki piersiowej.Martwy mężczyzna został przeniesiony ze stołu sekcyjnego (otoczonego stalowymirynnami na krew, w których właśnie zakrzepła czerwono-brązowa posoka) na wózek.Obsługujący wepchnął wózek do chłodzonego pomieszczenia, w którym czekały cier-pliwie na swoje pogrzeby i groby inne ciała, już rozcięte, zbadane i pozszywane.134Obsługujący wyszedł, a Bruno Frye leżał cicho i nieruchomo, zadowolony z towa-rzystwa umarłych, jakby nigdy nie zaznał towarzystwa żywych.� � �Frank Howard był już trochę pijany.Zdjął marynarkę i krawat, odpiął dwa górne gu-ziki koszuli.Włosy miał potargane, ponieważ stale po nich przesuwał palcami.Oczynabiegły mu krwią, a jego szeroka twarz nabrała ziemistej barwy.Połykał niektóresłowa i co jakiś czas powtarzał się, aby coś podkreślić; wówczas Tony musiał go łagod-nie trącać łokciem, co przypominało wybijanie igły gramofonu z uszkodzonego rowka.Pochłaniał dwie szklanki szkockiej w stosunku do jednego piwa Tony ego.Im bardziej pił, tym więcej mówił o kobietach w swoim życiu.Im bardziej go ścinałoz nóg, tym bliżej był największej tragedii swego życia: utraty dwóch żon.Frank Howard pracował już drugi rok jako umundurowany policjant w LAPD (LosAngeles Police Department), gdy poznał swą pierwszą żonę, Barbarę Ann.Była sprze-dawczynią w stoisku jubilerskim domu towarowego w centrum miasta i pomogła muwybrać prezent dla matki.Była tak czarująca, tak drobna, tak ładna i ciemnooka, że niemógł się oprzeć i poprosił ją o spotkanie, mimo tego, że spodziewał się odmowy.Pobralisię siedem miesięcy pózniej.Barbara Ann lubiła planować: na długo przed ślubem opra-cowała szczegółowy program pierwszych czterech lat ich wspólnego życia.Ona miałanadal pracować w sklepie, ale nie mieli wydawać ani centa z jej zarobków.Wszystkie jejpieniądze zamierzała wpłacać na konto oszczędnościowe, które miało być pózniej wy-korzystane na spłacenie domu [ Pobierz całość w formacie PDF ]