[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ochotniczy Autochtoniczny Personel Robot­niczy stanowi element wszystkich tutejszych obozów, z wy­jątkiem tymczasowych.Mamy tutaj bardzo ograniczony personel do wypełniania naszych celów i potrzebujemy robotników, toteż zatrudniamy wszystkich, jakich możemy zdobyć, ale nie na jakichkolwiek zasadach, które można by nazwać zasadami niewolnictwa, z pewnością nie.Lepennon miał właśnie coś powiedzieć, ale ustąpił @Cetianinowi, który zapytał tylko:- Ilu z każdej rasy? Gosse odpowiedział:- Teraz 2641 Ziemian.Ljubow i ja oceniamy populację miejscowych pomagaczy w dużym przybliżeniu na trzy miliony.- Powinniście byli wziąć pod uwagę te liczby, panowie, zanim zmieniliście miejscowe tradycje! - rzekł Or z nie­przyjemnym, lecz absolutnie prawdziwym śmiechem.- Jesteśmy odpowiednio uzbrojeni i wyposażeni, aby stawić opór każdemu rodzajowi agresji, jaki mogłaby przedsięwziąć ludność tubylcza - rzekł pułkownik.- Jednakowoż istniała powszechna zgodność opinii zarówno pierwszych misji badawczych, jak i naszego własnego personelu specjalnego, na którego czele stoi tutaj kapitanLjubow, dająca nam do zrozumienia, że Nowotahitianie są prymitywnym, nieszkodliwym, pokojowym gatunkiem.Otóż ta informacja była błędna.Or przerwał pułkownikowi.- Naturalnie! Czy pan uważa, że gatunek ludzki jest nieszkodliwy i pokojowy, panie pułkowniku? Nie.Ale wiedział pan, że pomagacze tej planety są ludźmi? Tak samo ludźmi jak pan, ja czy Lepennon - ponieważ wszyscy pochodzimy od tej samej oryginalnej rasy haińskiej?- Zdaję sobie sprawę, że jest to teoria naukowa.- Panie pułkowniku, to fakt historyczny.- Nie jestem zmuszony przyjąć tego jako faktu - rzekł pułkownik z irytacją - i nie lubię, kiedy wpycha się w moje własne usta czyjeś sądy.Faktem jest to, że te stworzątka mają metr wzrostu, są pokryte zielonym futrem, nie śpią i nie są istotami ludzkimi w mojej skali odniesienia!- Kapitanie Davidson - powiedział Cetianin - czy uważa pan miejscowych pomagaczy za ludzi, czy nie?- Nie wiem.- Ale odbył pan stosunek płciowy z jednym z nich - z żoną tego Selvera.Czy odbyłby pan stosunek płciowy z samicą jakiegoś zwierzęcia? A co z innymi spośród was? - Rozejrzał się po purpurowym pułkowniku, wściek­łych majorach, zsiniałych kapitanach, kulących się spec­jalistach.Na jego twarzy pojawiła się pogarda.- Nie przemyśleliście tego - rzekł.Wedle jego norm była to brutalna obelga.W końcu komandor Shackletona wydobył z otchłani skrępowanej ciszy następujące słowa:- No cóż, panowie, tragedia w Obozie Smitha należy do całokształtu stosunków kolonii z tubylcami i w żadnym wypadku nie jest nieważnym czy odizolowanym epizodem.To właśnie mieliśmy ustalić.A ponieważ tak się stało, @możemy w pewnym stopniu przyczynić się do złagodzenia waszych problemów.Głównym celem naszej podróży nie było zostawienie tutaj paru setek dziewcząt, choć wiem, że czekaliście na nie, ale dotarcie do Prestno, gdzie mają pewne kłopoty i przekazanie tamtejszemu rządowi ansibla.To znaczy przekaźnika natychmiastowej łączności.- Co? - powiedział Sereng, inżynier.Spojrzenia znie­ruchomiały wokół całego stołu.- Ten, który mamy na pokładzie, to wczesny model: kosztował z grubsza roczny przychód planety.To było oczywiście dwadzieścia siedem planetarnych lat temu, kiedy opuszczaliśmy Ziemię.Teraz robią je stosunkowo tanio; stanowią one standardowe wyposażenie statków Floty i gdyby sprawy szły normalnym biegiem, robot lub statek załogowy przybyłby tutaj z przekaźnikiem dla kolonii.W gruncie rzeczy załogowy statek Administracji jest już w drodze i ma przybyć tu za 9,4 lat ziemskich, o ile dobrze pamiętam.- Skąd pan to wie? - zapytał ktoś mając na myśli komandora Junga, który odparł z uśmiechem:- Przez ansibla: tego, który mam na pokładzie.Panie Or, to urządzenie wynalazł pański naród, może zechce pan wyjaśnić jego działanie tym, którym ta nazwa jest obca?Cetianin był nieugięty.- Nie będę próbował wyjaśnić zasad działania ansibla tu obecnym - rzekł.- Efekt jego działania można ująć prosto: natychmiastowe przekazywanie informacji na każdą odległość.Jedno urządzenie musi znajdować się na obiekcie o dużej masie, drugie może być gdziekolwiek w kosmosie.Od czasu przybycia na orbitę Shackleton codziennie łączy się z Terra, odległą teraz o dwadzieścia siedem lat świetl­nych.Przekazywanie informacji i odebranie odpowiedzi nie trwa pięćdziesięciu czterech lat jak przy użyciu urządzeń @elektromagnetycznych.Nie trwa w ogóle.Nie istnieje już przepaść czasowa między światami.- Jak tylko opuściliśmy strefę dylatacji czasu NAFAL-u i weszliśmy w czasoprzestrzeń planetarną tutaj, zadzwoniliś­my do domu, można powiedzieć - ciągnął spokojnie komandor.- Powiedziano nam, co wydarzyło się w ciągu tych dwudziestu siedmiu lat, kiedy lecieliśmy.Przepaść czasowa dla ciał pozostaje, ale nie opóźnienie informacji.Jak widzicie, dla nas jako gatunku międzygwiezdnego jest to tak ważne jak sama mowa we wcześniejszych stadiach naszej ewolucji.Będzie miało ten sam efekt: uczyni moż­liwym istnienie społeczeństwa.- Pan Or i ja opuściliśmy Ziemię dwadzieścia siedem lat temu jako Legaci naszych rządów, Tau II i Haina - rzekł Lepennon.Jego głos nadal był łagodny i miły, ale pozbawiony już ciepła.- Kiedy wyruszaliśmy, ludzie mówili o możliwości utworzenia czegoś w rodzaju przymie­rza między cywilizowanymi światami, teraz łączność jest możliwa.Od osiemnastu lat istnieje Liga Światów.Pan Or i ja jesteśmy teraz Emisariuszami Rady Ligi, mamy więc pewną władzę oraz odpowiedzialność, czego nie mieliśmy, gdy opuszczaliśmy Ziemię.Ci trzej ze statku ciągle powtarzali: istnieje urządzenie do utrzymywania natychmiastowej łączności, istnieje międzygwiezdny superrząd.Wierzcie lub nie.Byli w zmowie i kłamali.Ta myśl przebiegła przez umysł Ljubowa; rozważył ją, zdecydował, że jest to rozsądne, lecz bezpodstawne podejrzenie, stanowiące mechanizm obronny, i odrzucił je.Jednak część personelu wojs­kowego wyszkolona w myśleniu szufladkowym - spec­jaliści w samoobronie - przyjęłaby ją równie ochoczo, jak Ljubow je odrzucił.Musieli uznać, że ktoś nagle przyznający się do nowej władzy jest kłamcą lub kon­spiratorem.Nie byli bardziej skrępowani niż Ljubow, @którego wyszkolono w zachowaniu otwartego umysłu, czy tego chciał, czy nie.- Czy mamy wierzyć w to.w to wszystko po prostu na pańskie słowo, sir? - rzekł pułkownik Dongh z god­nością i nieco żałośnie; ponieważ będąc zbyt głupim, aby sprawnie szufladkować, wiedział, że nie powinien wierzyć Lepennonowi, Orowi i Jungowi, ale uwierzył im i to go przerażało.- Nie - odrzekł Cetianin.- To już się skończyło.Taka kolonia musiała wierzyć w to, co przekazywały jej przelatujące statki i przestarzałe wiadomości radiowe.Wy już nie musicie.Możecie sprawdzić.Zamierzamy przekazać wam ansibla przeznaczonego dla Prestno.Mamy na to pełnomocnictwo Ligi.Otrzymane, oczywiście, przez ansibla.Z waszą kolonią tutaj źle się dzieje.Gorzej, niż myślałem z waszych raportów.Wasze raporty są bardzo niekomplet­ne; działała tu cenzura lub głupota.Teraz jednak będziecie mieli ansibla i możecie rozmawiać z waszą Ziemską Ad­ministracją; możecie poprosić o rozkazy, żebyście wiedzieli, jak postępować.Znając głębokie zmiany, jakie zachodzą w organizacji Ziemskiego Rządu, od czasu kiedy stamtąd wyruszyliśmy, radziłbym zrobić to od razu.Nie istnieje już usprawiedliwienie dla postępowania według przestarzałych rozkazów, dla ignorancji, dla nieodpowiedzialnej autonomii.Skwasić Cetianina, a tak jak mleko pozostanie już skwaśniały.Or wymądrzał się i komandor Jung powinien go zamknąć [ Pobierz całość w formacie PDF ]