[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dlatego też rozkaz mymludziom wydaÅ‚em, by krzywdy żadnej naszym wybawicielom nie czynili i trzymali siÄ™ od ich kobiet zdaleka.WysÅ‚aÅ‚em paru żoÅ‚nierzy, by pomoc sprowadzić i uradzić wspólnie, jak okrÄ™t z mieliznyÅ›ciÄ…gnąć.Tak! Nasza «Różdżka Aarona» nie poddaÅ‚a siÄ™ falom, co wszyscy za cud poczytali.Mieli wiÄ™cracjÄ™ ci, którzy twierdzili, że wraz z katolickimi obrazami szatana z sobÄ… wiez
liśmy: jak tylko się ichpozbyliśmy, wyszliśmy z opresji cało.Niech to będzie przestrogą dla przyszłych pokoleń, by z daleka odwidziadeł antychrysta się trzymali, żeby gniewu Wszechmogącego na siebie nie sprowadzić.Czekając napomoc, odpoczywaliśmy beztrosko, pijąc piwo, którym nas częstowano, i gwarząc wesoło zwieśniakami, co  rzecz to dziwna  trochę po szwedzku mówić umieli, a nawet z wiejskimidziewuchami, które  o dziwo  żołnierzy w ogóle się nie bały.Była w tych ludziach jakaś dziwna wiara,przekonanie, że z rąk innych nic złego ich spotkać nie może.Część marynarzy popłynęła na okręt, byzorientować się w szkodach i dokonać niezbędnych napraw.Gdyśmy wraz z nimi zeszli na brzeg,okazało się, że morze wyrzuciło na piasek część malowideł i połamanych ram.Miejscowi chcieli nam jeoddać, a gdyśmy odmówili z odrazą i obrzydzeniem, jakimi nas te obrazy napawały, zanieśli je z wielkączcią do kościoła, do którego  przez wdzięczność za uratowanie  jednak nie wchodziliśmy, chociażbardzo nas poruszyło, że na powrót obrażają naszego Pana i cześć oddają złotemu cielcowi.Najdziwniejsza rzecz zdarzyła się jednak nieco póz
niej, kiedy miejscowa dzieciarnia krzyk podniosła naplaży i okazało się, że w wodorostach znalez
li ludzką głowę równiutko od szyi odrąbaną.Zbiegliśmy sięwszyscy, przyglądając się twarzy nieszczęsnej kobiety  a nikt nie wątpił, że była to jedna z kobiet namtowarzyszących  tylko że nikt, dosłownie nikt nie mógł jej rozpoznać, chociaż twarz nie byłapokaleczona czy też zniekształcona.Po prostu  nikt jej nie znał.Druga dziwna rzecz: to fakt, iż ktośodrąbał jej głowę i to ostrym narzędziem, mieczem albo toporem.Gdyby to żywioł głowę od korpusuoderwał  ślady byłyby zupełnie inne.Była to dość ładna kobieta w średnim wieku, o długich, mocnoprzerzedzonych włosach i pustych oczodołach.Ta ostatnia cecha też była dziwna.W końcu jeden zmarynarzy odważył się i chcąc ją podnieść, szarpnął głowę za włosy.Okazały się one tak słabe, żewyszły garściami, a głowa ani nie drgnęła.Gdy chwycił za czaszkę, okazało się, że jest mocno zaryta w35piasek, jakby przytwierdzona do czegoś.Gdyśmy go odgarnęli, okazało się, że ta twarz  teraz podwójnieupiorna, gdy o tym pomyśleć  wysunęła się z częściowo rozbitego złotego relikwiarza i spęczniała odwody, przez co na powrót przybrała ludzki wygląd.Zrobiło nam się niedobrze, ktoś zaczął wymiotować,kto inny dostał napadu histerycznego śmiechu.Z wielkim trudem udało się w końcu oddzielić głowę odrelikwiarza  złoto postanowiłem zabrać do Szwecji, by uniknąć podejrzeń, iż je ukradłem.Wieśniacypatrzyli na to wszystko z wielkim przejęciem, a gdy się dowiedzieli ode mnie, że to głowa świętejBarbary (zapamiętałem to z czasu, gdyśmy robili spis wszystkich rzeczy, bo w końcu głowa świętej tonie palec czy włos), padli na kolana, potem na twarz i tak przeleżeli przez dzień cały, aż w końcuzniknęli z głową, którą pozwoliliśmy im zabrać.Jeden z wieśniaków tłumaczył mi póz
niej, gdym go o tonagabnął, że to właśnie święty Wojciech ich przed wiekami ochrzcił i że spełniwszy swą misję, obiecałjeszcze do nich powrócić osobiście albo przez wysłannika, by im jakąś tajemnicę wyjawić albo przedZłem ostrzec.Przez dłuższy czas wydawało się, że obietnicy nie spełnił i nie spełni, bo go Prusowiezamordowali, a ciało za furę złota Polakom odsprzedali.Ale kiedyś uratowali ci prostaczkowie w tymsamym, co nas, miejscu innego biskupa, który wiózł relikwiarz z głową świętej Barbary i ta głowa  wcudowny sposób  miała im przekazać to, czego święty Wojciech nie zdążył.I na tym przykładzie widać,że u katolików ilu świętych, tyle zabobonów.Z tego, co mi ten wieśniak dalej mówił  a nie przerywałemmu, bo przecież od śmierci nas wybawili  wynikało, że to również święta Barbara sprawiła, że książę[puste miejsce w rękopisie  przyp.aut.] ufundował im kościół i nadał specjalny przywilej.Przetopowtórne znalezienie głowy świętej Barbary (dam własną głowę, że to nie była ta sama) na tej właśnieplaży i właśnie tutaj, gdzie nawet ich kościół jest pod jej wezwaniem, poczytali za kolejny znak niebios.Gdym go zapytał, czy już im ta nowa głowa wyjawiła jaką tajemnicę, odrzekł jakby ironii niezauważając, że nawet gdyby tak było, to i tak nie byłoby to dla moich uszu.A może z
le go zrozumiałem[podkr. J.L.], bo szwedzki i łacinę znał bardzo słabo.W każdym razie wieśniacy z wielkąwdzięcznością się do nas odnosili, jakbyśmy to my im, a nie oni nam, życie uratowali.Pomogli póz
niejstatek z mielizny ściągnąć, a jeden z nich, nurek specjalnie szkolony i ubrany w przemyślny skafander,wyłowił z dna morskiego kilka złotych przedmiotów, cośmy je nieopatrznie podczas burzy falom oddali [ Pobierz całość w formacie PDF ]