1 Dowódca Sophie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Słyszałem wiele sprzecznych relacji.- Tak, ja te\ chciałbym bardzo pana o to prosić - odezwał się Stephen.- Sprawiłby mi pan ogromną przyjemność.Naprawdę.- Och, to nie było nic szczególnego.Zaręczam.- Dillon nie kazał im długo nalegać.- Po prostu starcie zkilkoma plugawymi piratami.Taka sobie zwada z udziałem niewielkich jednostek.Pełniłem tymczasowoobowiązki dowódcy wynajętego kutra.To niezbyt wielki, jednomasztowy okręt ze skośnym o\aglowaniem, sir -wyjaśnił, Maturin odpowiedział ukłonem.- �w kuter nazywał się Dart" i miał na pokładzie osiemczterofuntowych dział, co było niewątpliwie korzystne.Z drugiej strony do ich obsługi miałem tylko trzynastumę\czyzn i chłopca.Tak czy inaczej, otrzymałem rozkaz przewiezienia na Maltę królewskiego posłańca idziesięciu tysięcy funtów w złocie.Ponadto kapitan Dockray poprosił mnie, bym zabrał ze sobą jego \onę isiostrę.- Pamiętam go, był pierwszym oficerem na Thundererze" - wtrącił Jack.- To bardzo porządny i uprzejmyczłowiek.- To prawda.- James potwierdzająco skinął głową.- Wiał wtedy spokojny wiatr, w sam raz, by postawić topsel,wyszliśmy więc w morze.Po zachodzie słońca, gdy przebyliśmy, halsując, około piętnastu mil na zachód odEgadi, zerwał się silniejszy wiatr.Poniewa\ brakowało mi ludzi i miałem na pokładzie damy, postanowiłemskryć się za wyspą Pantelleria.Przez noc wichura osłabła i morze znacznie się uspokoiło.Było wpół do piątejrano i goliłem się właśnie.Pamiętam dokładnie, gdy\ paskudnie zaciąłem się wtedy w podbródek.- A jednak! - zawołał Stephen z satysfakcją.-.kiedy marynarz na oku zauwa\ył \agiel.Natychmiast wybiegłem na pokład.- Nic dziwnego! - uśmiechając się, powiedział Jack.- Okazało się, \e to trzy francuskie statki pirackie z łacińskim o\aglowaniem.Zrobiło się na tyle widno, i\ beztrudu mo\na je było dostrzec.Na horyzoncie pokazały się nie tylko ich \agle, ale i kadłuby.Obejrzałem dwanajbli\sze przez lunetę.Ka\dy miał długą mosię\ną sześciofuntówkę i po cztery jednofuntowe falkonety nadziobie.Miałem ju\ kiedyś z tymi Francuzami do czynienia, gdy słu\yłem na Euryalusie".Oczywiście moglinas wtedy atakować jedynie od rufy.- Ilu było ludzi na tych statkach?- Od czterdziestu do pięćdziesięciu na ka\dym, sir.Jeśli chodzi o uzbrojenie, to oba miały jeszcze na burtach potuzinie muszkietów i garłaczy.Trzeci musiał być podobny.Od dawna grasowały w Cieśninie Sycylijskiej,odpoczywając co jakiś czas w pobli\u Lampione i Lampeduzy.Teraz miałem je na zawietrznej, o tak.-Porucznik rysował palcem w rozlanym na stole winie -.przy tym wiało dokładnie od strony tej karafki.Mogłydoścignąć mnie, idąc ostro na wiatr, ich zamiarem było najwyrazniej związanie mnie walką z obu stron idokonanie aborda\u.- Z pewnością - zgodził się Jack.- Biorąc pod uwagę moje pasa\erki, królewskiego posłańca, złoto i barbarzyńskie wybrze\e przed dziobem,gdybym próbował ucieczki - zdecydowałem się na atak.Wszystko wskazywało na to, i\ najlepszym w tejsytuacji posunięciem będzie walka z ka\dym z nich oddzielnie, dopóki miałem przewagę względem wiatru ipóki oba najbli\sze statki nie zdą\yły połączyć swych sił.Trzeci był wcią\ w odległości trzech do czterech mil,halsując pod wszystkimi \aglami.W załodze kutra miałem ośmiu wspaniałych marynarzy; kapitan Dockraywysłał razem z paniami sternika swojej łodzi, bystrego i silnego chłopa o nazwisku William Brown.Szybko43przygotowaliśmy się do boju i potrójnie załadowaliśmy działa.Muszę przyznać, \e obie damy wykazały sięniezwykłą odwagą.Nigdy bym się tego po nich nie spodziewał.Poleciłem im, by udały się na dół, do ładowni.Pani Dockray odparła jednak, i\ \aden młody szczeniak, bez kapitańskiego epoletu, nie będzie mówił jej, \oniedoświadczonego starszego kapitana, co powinna zrobić.Stwierdziła te\, \e nie zamierza zniszczyć swojej muśli-nowej sukni w zęzach mojego kajaka.Zagroziła mi wręcz sądem wojennym za tchórzostwo, brak szacunku,zuchwałość oraz nieznajomość morskiego rzemiosła.Oświadczyła, i\ jeśli zajdzie potrzeba, osobiście zwróci sięw tej sprawie do Pierwszego Lorda Admiralicji! Chodz, kochanie" - powiedziała do panny Jones.- Tyzajmiesz się nakładaniem prochu, a ja wło\ę fartuch i będę nosić w nim ładunki na górę".W tym czasie sytuacjazmieniła się nieco.- Dillon poprawił swój rysunek.- Najbli\szy statek piracki był oddalony od nas o dwa kable,drugi był za nim, na zawietrznej.Oba strzelały ju\ od dziesięciu minut ze swoich dziobowych pościgówek.- Co to za odległość: kabel? - zapytał Stephen.- Około dwustu jardów - wyjaśnił James.- Wyło\yłem więc ster z wiatrem.Mój kuter bardzo szybko chodziłpełnymi kursami.Chciałem uderzyć dokładnie w śródokręcie Francuza.Przy wietrze z baksztagu Dart"przebył dystans dzielący go od pirata w ciągu zaledwie minuty.Oni tymczasem zawzięcie nas ostrzeliwali.Sterowałem sam a\ do chwili, gdy znalezliśmy się w odległości strzału pistoletowego od ich burty.Oddałemwówczas ster chłopcu, a sam pośpieszyłem na dziób, by objąć dowództwo oddziału aborda\owego.Nanieszczęście malec niedokładnie mnie zrozumiał i pozwolił, by statek piracki przesunął się za bardzo do przodu.Uderzyliśmy tu\ za ich stermasztem.Nasz bukszpryt zerwał wanty, część rufowego relingu i zniszczył ster.Przeszliśmy im tu\ za rufą, ich stermaszt pod wpływem uderzenia poleciał za burtę.Rzuciliśmy się do armat iposłaliśmy piratom morderczą salwę burtową.Mieliśmy akurat tylu ludzi, ilu potrzeba, by u\yć czterech dział.Królewski posłaniec obsługiwał wraz ze mną jedno z nich, a Brown pomagał nam przy odtaczaniu naszejarmaty, gdy tylko wypalił ze swojej.Zmieniłem kurs, chcąc przejść po zawietrznej naszego przeciwnika iprzeciąć mu drogę, tak by nie mógł manewrować.Zasłonięty ich olbrzymimi \aglami, Dart" stracił wiatr i przezchwilę trwała szybka, mordercza wymiana ognia.W końcu wysunęliśmy się do przodu, nasze płótna wreszciesię wypełniły.Tak prędko, jak to było mo\liwe, wykonaliśmy zwrot przed dziobem Francuza.Prawdę mówiąc,zrobiliśmy to odrobinę zbyt wcześnie, gdy\ jedynie dwóch ludzi obsługiwało u nas \agle [ Pobierz całość w formacie PDF ]