Carmen Posadas Zaproszenie na morderstwo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Absolutna cisza.Teraz, po południu, również nic nie doszło, więc straciłam ochotę naprzesiadywanie przed ekranem i zajęłam się innymi sprawami.Nadarzał się odpowiedni momentchoćby na to, by w końcu przyjrzeć się nieco dokładniej tej książeczce, którą dzień wcześniejprzekazała mi do�a Cristina.Jeszcze raz przeczytałam dedykację, o której wspominała, a na którąjak na razie tylko przelotnie rzuciłam okiem.Brzmiała ona tak:Mojej siostrze Agacie, aby w nagłej sytuacji mogła zasięgnąć porady Mycrofta H.Mycroft H.? Jeżeli to miała być kolejna wskazówka podrzucona przez Olivię, nie miałaraczej nic wspólnego z Agathą Christie.Jedyną znaną mi osobą o takim imieniu jest przebiegłybrat Sherlocka Holmesa, ten, z którym Sherlock konsultuje się, kiedy ma do czynienia zeszczególnie złożoną sprawą.No pewnie, że o niego chodzi, nawet inicjał nazwiska się zgadza.Tylko co takiego robił brat Holmesa w dedykacji zamieszczonej w książce Agathy Christie, aprzede wszystkim kim, do cholery, byłby Mycroft w tej naszej historii? Wtedy przypomniałamsobie słowa mojej siostry, wypowiedziane w dniu śmierci. Nigdy nie potrafisz wyjść pozapudełko , zawyrokowała, nie omieszkując dodać, że dla odmiany ona czyniła tak zawsze izawsze z powodzeniem.Co ona jeszcze wtedy powiedziała? %7łe myślenie poza pudełkiemoznacza wyjście poza szablon, poza tradycyjne tory, a więc jest to też łączenie odmiennychrzeczy, a niekiedy nawet mieszanie jabłek z gruszkami.Zwietnie, może to jest podpowiedz, którapozwoli mi ustalić, dlaczego Olivia postanowiła zostawić ten tom w kajucie do�i Cristinyzamiast w mojej.Na razie jednak są pilniejsze rzeczy do przemyślenia.Jak choćby ustalenie, oczym jest ta powieść i co niby ma znaczyć słowo nemezis.Czy aby nie jest to imię greckiejbogini czy coś w ten deseń?Nowoczesne technologie są niezrównane właśnie pod tym względem stwarzająmożliwość natychmiastowego skonsultowania wiedzy bez konieczności czytania czyrozpatrywania czegokolwiek.Nie minęło więc pięć minut, a ja ustaliłam już nie tylko znaczeniesłowa nemezis , lecz także przebieg akcji w powieści pod tym tytułem, z nazwiskiem mordercywłącznie.Niebawem stwierdziłam jak stary belferski zrzęda wszyscy będziemyfunkcjonalnymi analfabetami, wypełnionymi uprzednio przetworzonym farszem.Teraz nie miałoto jednak dla mnie znaczenia, ważne, że istniał błogosławiony pan Google, patronniecierpliwych.Pierwsza strona, która pojawiła się po wpisaniu słowa nemezis , poświęcona była jegoznaczeniu (mściwa bogini sprawiedliwości teraz już wiem, o co chodzi).W drugiej kolejnościtrafiłam na obfite, szalenie pożyteczne streszczenie książki Agathy Christie, powieści czytałam napisanej w 1971 roku bla bla bla, akcja toczy się w trakcie wycieczki panny Marple ponajpiękniejszych ogrodach Anglii bla bla bla& nagłe zainteresowanie tej kobiety elementamikrajobrazu stanowi przykrywkę dla zadziwiającego zadania, zleconego przez nieżyjącą już osobę.Zadanie polega na rozwikłaniu zagadki morderstwa z przeszłości, które nie spotkało się z karąbla bla bla& Na koniec fabuły następuje rozwiązanie intrygi, okazuje się, że sprawca popełniłzbrodnię z miłości bla bla bla.Przerwałam na chwilę, żeby się zastanowić.Dwie czy trzy rzeczy od razu zwróciły mojąuwagę.Wspomniano między innymi o pannie Marple i jej zainteresowaniu ogrodami, ocharakterystyce mordercy czy też morderczyni, pojawiła się też najciekawsza informacja zewszystkich: fakt, że nieboszczyk pośmiertnie zleca drugiej osobie zajęcie się sprawą zabójstwa. Dokładnie tak, jak ty mi zleciłaś, prawda, Oli? powiedziałam na głos, z poczuciemmałego zwycięstwa. Twoja typowa gierka.Idę o zakład, że gdziekolwiek jesteś, moja droga,przednio się teraz bawisz.Odłożyłam Nemezis na stół i wstałam, żeby poszukać książki, którą Olivia zostawiła wmojej kajucie, i być może znalezć jakieś punkty łączące obie powieści.Gdzie ja ją położyłam?Nie było jej w biblioteczce ani w pierwszych szufladach biurka, w końcu odnalazłam ją wostatniej szufladzie.Leżała obok pudełka na buty zawierającego rzeczy osobiste Olivii, zabraneprzedwczoraj z domu Flavia Viccenza.Te koszmarne zdjęcia, a także koperta, której dopieroteraz zdałam sobie z tego sprawę jeszcze nawet nie otworzyłam, zapewne dlatego, że niechciałam znów natknąć się na widok martwych dziewczynek.Pózniej, niedługo to zrobię,obiecałam sobie, po czym odłożyłam pudełko na miejsce i zaczęłam przeglądać ZabójstwoRogera Ackroyda. Zabójstwo-Rogera-Ackroyda& , powoli wyrecytowałam jak ktoś usiłujący odkryćtajemne znaczenie, lecz owe trzy słowa zupełnie do mnie nie przemawiały.Kiedy pierwszy razzastanawiałam się nad tą powieścią, jeszcze na Sparkling Cyanide , zwróciłam uwagę na fakt,który uczynił tę powieść tak głośną: została napisana w pierwszej osobie, przy czym narratorembył sam morderca, niejaki doktor Sheppard.Czy jednak w fabule są jeszcze jakieś inne tropy?Może klucz do zagadki kryje się gdzie indziej, na przykład w nazwisku zabójcy albo w jegowyglądzie zewnętrznym, a może po prostu w wykonywanym zawodzie, to też niewykluczone.Czy to jest trop, który postanowiła podsunąć mi Oli?Powoli położyłam Zabójstwo Rogera Ackroyda na egzemplarzu Nemezis, dwie części,które ostatecznie okazują się stanowić większą, idealną całość.Tak, już wiedziałam, jakipowinien być mój kolejny krok& Nie mogę siedzieć bezczynnie w oczekiwaniu na wiadomośćod doktora Fugueta, która może nigdy nie nadejść.Muszę pojechać i porozmawiać z nim,powtarzałam.Tylko z jakiego sposobu skorzystać w tym przypadku? Z metody JacintaBenaventego? Może z niespodziewanego spotkania na ulicy? Pojechać do przychodni, w którejpracuje, i udawać pacjentkę? Najkorzystniej byłoby zrobić tak jak z pozostałymi gośćmi znieszczęsnego jachtu: przyjść w odwiedziny do jego mieszkania i zobaczyć, co ma dopowiedzenia dyskretny język przedmiotów.Nagłe zainteresowanie ogrodnictwem ze stronypanny Marple podsunęło mi jeszcze jeden pomysł.Z pierwszego e-maila od Roszpunki,otrzymanego już bardzo dawno temu, pamiętałam opis domu, a przede wszystkim niewielkiegoogrodu, który ponoć, obok internetu, był jej/jego największą słabością.Zwietnie, przecież ja teżbardzo lubię roślinki i nieważne, że czasem zapomnę je podlać.Wszystko teraz sprowadzało siędo tego, aby wykorzystać nasze wspólne zainteresowanie i nawiązać rozmowę.Nictrudniejszego.Kiedy właśnie miałam rzucić wszystko, ubrać się i wybrać na poszukiwanie doktoraShepparda, pardon, chciałam powiedzieć, doktora Fugueta, zatrzymałam się na chwilę i zaczęłamjeszcze raz nad tym myśleć [ Pobierz całość w formacie PDF ]