[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.].Z E.Danckelman, Zur Frage der Mitwissenschajt Papstes Innozenz XI ander oranischen Expedition, Quellen und Forschungen aus italienischen Ar-chi ven und Bibliotheken, 18 (1926), str.311-333.Kardynał Rubini do monisiniora Cenciego, 13 grudnia 1689 roku:Słusznie odpowiedział Wasza Wielebność na oświadczenie, którezłożył Waszej Wielebności pan Beaucastel w obecności audytora Salva-dora, dotyczące jednomyślnej woli ludu Oranii, by poddać się StolicyApostolskiej, podobnie jak Wasza Wielebność uczynił to w stosunku dofałszywego przypuszczenia, jakoby książę Oranii był winien poprzed-niemu papieżowi duże sumy pieniędzy, które pragnie spłacić, pozby-wając się państwa, przynoszącego księciu zbyt mały dochód.Przypusz-520czenie to jest niewłaściwe i nieprzychylne, albowiem całemu światudobrze wiadomo, że Jego Z
wiątobliwość nie udzielił żadnej pomocy he-retyckiemu księciu ani nie zawarł z nim żadnych porozumień, podobniejak z innymi heretyckimi władcami.Co się tyczy odpowiedzi, której na-leżałoby im udzielić, o ile ponownie przyjdą, Wasza Wielebnośćmógłby powiedzieć to samo, co i ja powiedziałem z polecenia JegoZ
wiątobliwości, a mianowicie, że poddanych Oranii będzie bronił Arcy-chrześcijański Król i będą oni żyli pod jego opieką, jako że Stolica Apo-stolska, która nie pragnie państw innych władców, chce jedynie zacho-wać własne, nie posiada broni ani sił do obrony Księstwa Orańskiego.Zwrot pożyczkiCzy pożyczka, której Odescalchi udzielili Wilhelmowi Orańskiemu, zostałazwrócona? Aby odpowiedzieć na to pytanie, należy przyjrzeć się kilku istot-nym faktom.Innocenty Xl zmarł w sierpniu 1689 roku.Kilka miesięcy póz
niej zmarłateż królowa Szwecji Krystyna, która trzydzieści lat wcześniej nawróciła sięz protestantyzmu na katolicyzm i przeniosła do Rzymu, pozostając pod opiekąpapiestwa.Przed śmiercią królowa Krystyna mianowała swoim spadkobiercą kardy-nała Dęcia Azzolina, swojego wieloletniego doradcę i przyjaciela.Po kilkumiesiącach zmarł również kardynał, a spuścizna po Krystynie przeszła nawłasność jego krewnego, Pompea Azzolina.W rękach Pompea, drobnego prowincjonalnego szlachcica (ród Azzolinówwywodził się z Fermo w regionie Marche, podobnie jak Tiracordów i Dulcibe-nich), znalazł się zatem olbrzymi majątek królowej Krystyny, na który złożyłosię ponad dwieście obrazów Rafaela, Tycjana, Tintorctta, Rubensa, Caravag-gia, Michała Anioła, Domenichina, van Dycka, Andrei del Sarto, Berniniego,Guida Reniego, Carracciego, Giulia Romana, Parmigianina, Giorgionego, Ve-lazqueza, Palmy Starszego, arrasy według kartonów Rafaela, setki rysunkówsłynnych artystów, cała galeria posągów, popiersi, głów, waz i marmurowychkolumn, ponad sześć tysięcy medali i medalionów, broń, instrumenty muzycz-ne, drogie meble, klejnoty przechowywane w Holandii, kredyty udzielone Ko-ronom szwedzkiej i francuskiej, roszczenia do kilku posiadłości w Szwecji,wreszcie wspaniała biblioteka z tysiącami książek i rękopisów, które już wtedyuznawano za bezcenne.Wszedłszy w posiadanie majątku Krystyny, Pompeo nie miał powodu doradości, spuścizna była bowiem obciążona długami, jeśli więc nie udałoby musię jej odsprzedać, musiałby zmagać się z wierzycielami.Niewiele osób dys-ponowało środkami pozwalającymi zakupić tak duży majątek, należało więczwrócić się do któregoś z władców.Pompeo nie miał jednak doświadczenia,521a Rzym pełen był oszustów, gotowych wykorzystać nieśmiałego szlachcicaz prowincji.Pompeo postanowił sprzedać cały majątek, lecz okazało się to trudne i ry-zykowne.Kiedy wierzyciele zaczęli tracić cierpliwość, zdecydował się zbyćposzczególne kolekcje i pojedyncze dzieła sztuki.Arrasy i cenne sprzęty (mię-dzy innymi lustro zaprojektowane przez Berniniego) trafiły do rąk Ottobonich,wpływowego rodu, z którego wywodził się nowy papież Aleksander VIII,książki natomiast wzbogaciły zbiory Biblioteki Watykańskiej [ Pobierz całość w formacie PDF ]