Sinoue Gilbert Księga z szafiru

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pózniej zrozumiała, żebyła pod urokiem nie tamtego mężczyzny, lecz misterium miłości.Dzisiaj wrócił ten sam niepokój, tyle że sto razy potężniejszy.Straciła rozum.Rafael Vargas jest przecież duchownym.Należydo Boga.Ona zaś wykonuje misję, którą jej powierzono.I tegowłaśnie musi się trzymać.Myśleć tylko o swoich obowiązkach.Oniczym więcej.Siódmego dnia po południu ukazały się na horyzoncie fortyfikacjeBurgos.Stolica zjednoczonego królestwa Kastylii i Leonu lśniła wczerwcowym słońcu jak korona.Kiedy od murów obronnych dzieliły ich już tylko jakieś dwie mile,Ezra i Sarrag zażądali postoju.Byli u kresu sił.- Jeśli Baruel pragnął naszej śmierci - westchnął rabin, opadającna ziemię u stóp drzewka oliwnego - prawie osiągnął ten cel.- Uspokój się - dodał Arab.- Nie odejdziesz sam.Będę ci towa-rzyszył.- Jaki dzień mamy?- Piątek.- Przestań! Nic już nie mów! Przez ciebie straciliśmy cenny czas.Od wyjazdu z Grenady co piątek, czy pada deszcz, czy wieje wiatr,zmuszasz nas w porze zmierzchu do tego, byśmy zsiedli z koni i tkwilibez ruchu do sobotniego wieczoru.Uwierz mi, że gdybyś nawet nieprzestrzegał szabatu, Stwórca, zważywszy na okoliczności, niewziąłby ci tego za złe ani na tym, ani na tamtym świecie.- Trzeba ci wiedzieć, mój drogi, że tylko bezpośrednia grozbaśmierci może zwolnić od uszanowania szabatu.A i to!.Gorzejjednak, że nadeszła pora modlitwy, a ja padam z nóg.Ze wstydemprzyznaję, że nie mogę wykonać moich obowiązków względemWiekuistego.Sarrag wybuchnął śmiechem.- I oto szatan pierdnął.Pozostali spojrzeli na niego, otwierając szeroko usta ze zdumienia.- Coś rzekł? - zapytał zakonnik.A niewzruszony szejk odparł:- Oto szatan pierdnął.Kiedy Muhammad mówił o tym, że dia-beł z uporem nie chce się poddać woli Allaha, zwykle komentował totak: Kiedy wzywa się was na modlitwy, szatan odwraca się plecami iwydaje pierdnięcie, żeby nie usłyszeć wezwania.- I dodał: - Dlategopowiedziałem: I oto szatan pierdnął.Manuela i Rafael nie mogli powstrzymać szalonego śmiechu, cowielce zbiło z tropu szejka.- To wszystko jest nader pouczające - rzekł Samuel Ezra - leczchciałbym zwrócić wam uwagę, że choć znalezliśmy się u bramBurgos, nie dotarliśmy jeszcze do czwartego trójkąta.- Czyżbyś tak dalece lekceważył informacje, które odczytałem? -odparował Arab.- Pewnie masz na myśli mosty.- A jakże.Jestem przekonany, że znajdziemy je na Rio Arlanzón.Most do piekła i most do raju.- Zadawaliście sobie choć raz pytanie, dlaczego Baruel wybrałtę, a nie inną kryjówkę? - spytała Manuela.- Jakie to ma znaczenie? - rzucił Sarrag.- Tu czy tam.- Zadziwiasz mnie.Czyż nie twierdziłeś zawsze, że Aben Baruelnigdy nie zostawia miejsca na improwizację? Powstrzymaj mnie,jeżeli nie mam racji.Pierwszy trójkąt został znaleziony na szczyciewieży.Była to krwawa wieża.Symbol templariuszy, przemocy inietolerancji.Drugi pochodzi z groty w Maltravieso.Otóż ty sam,szejku Sarragu, tłumaczyłeś nam, iloma znaczeniami jest brzemienneto miejsce.Wystarczy wszak przywołać wspomnienie pieczary, jakiekażdy nas w sobie nosi.Trzeci trójkąt został ukryty pod sarkofagiembiskupa, w Salamance.Czyż nie należy wyciągnąć stąd wniosku, żetwój przyjaciel chciał nam przekazać obraz wiedzy i poznania?Trzej mężczyzni musieli przyznać, że rozumowaniu młodej ko-biety nie brak przenikliwości.Odkąd zyskali dowód, że ich nieokłamała, znacznie osłabła nieufność, jaką do niej z początku żywili.Uznali teraz za rzecz naturalną, że bez żadnych ograniczeń uczestni-czy w ich dyskusjach.- Skoro jesteś taka bystra - odezwał się Rafael - chciałbym za-pytać, czy masz jakieś wyobrażenie o tym, co nas czeka?- Tak mniemam.Jeżeli trójkąt jest rzeczywiście tam, gdzie spo-dziewacie się go znalezć, także tym razem przesłanie Baruela będzieoczywiste.Czym jest most, jeśli nie budowlą pozwalająca przejść zjednego brzegu na drugi? A rozszerzając to pojęcie - od jednego stanuumysłowego czy filozoficznego do drugiego? Czytałam niegdyś,pamiętam, że większość podróży inicjacyjnych przedstawia się tymwłaśnie symbolem.I autor pokonuje most w kształcie tęczy, kładkęprzerzuconą przez Zeusa między dwoma światami.- Ależ tak, se�ora ma rację! - wykrzyknął Sarrag.- Klepnął się wczoło i rozgorączkowanym głosem ciągnął jej myśl: - Jakże mogłem otym nie pomyśleć? Pamiętacie tekst? Na brzegu między dwomacierniami sa'dan - cierniem janna i cierniem piekła ! Mówiłem wamprzecież, że w jednym z hadisów jest mowa o moście Sirat, którypozwala dostać się do raju przechodząc ponad piekłem.Inny ustępwyjaśnia, że most ten będzie węższy niż włos i bardziej tnący niższabla.- Zaczął recytować: - Tylko wybrani po nim przejdą, potę-pieni zaś osuną się i uwięzną na haczykach sa'dan, nim zdołająprzemknąć do raju, i zostaną rzuceni do piekła.Muhammad dodaje,że niektórzy będą szli przez most sto lat, inni tysiąc.Zależy to odczystości ich życia.Kończy tak: %7ładnemu z tych, którzy widzieliNajwyższego, nie grozi upadek w gehennę.Moim zdaniem towszystko potwierdza hipotezę, którą wysunęła se�ora Vivero.- Bez wątpienia - przyznał Ezra.- Lecz zajmując się aspektemfilozoficznym, nie traćmy z oczu faktu, że musimy rozwikłać ostatniezdanie Pałacu: Jest u stóp bursztynowych łez, od Pana, jego małżonkii syna w górze rzeki.Otóż musimy przyznać, że jak na razie nikt z nas nie ma naj-mniejszego pojęcia, co to zdanie znaczy, a w dodatku nad Arlanzónjest pewnie więcej niż dwa mosty.- Zapewne sprawa ta wyjaśni się, kiedy dotrzemy na miejsce, doBurgos - odparł szejk.- Zobaczcie, co stało się z Golfinami i sądemBożym.- I dodał wielce pobożnie: - Inszallah.Rafael Vargas dorzucił głosem jakby dochodzącym z daleka:- Inszallah, jak mówisz.A nade wszystko nie traćmy nadziei, żekiedy będziemy pokonywać most, zobaczymy Najwyższego.Wszy-scy.ToledoKrólowa wzięła do ręki wachlarz leżący na intarsjowanym stoliku inie otwierając zacisnęła na nim mocno palce.Wieści, z którymiprzyszedł inkwizytor generalny, nie ukoiły zgoła jej nerwów.- Zaczynam się zastanawiać - zaczęła głosem pełnym goryczy -czy cała ta historia nie jest wyłącznie dziełem twojej wyobrazni.Przypomnę ci, że taką właśnie możliwość rozważał nasz przyjaciel,fray Hernando de Talavera.Od wielu dni nic się nie dzieje.Do�aVivero nie dostarczyła najdrobniejszego dowodu ani cienia wska-zówki, która potwierdziłaby twoje lęki.Torquemada zacisnął zęby.Jakże mógłby ujawnić królowej in-formację, którą dostarczył mu kilka dni temu agent? Księga! Ci ludzieszukają księgi! To prawie śmieszne.Gdyby królowa dowiedziała się otym, bez wątpienia kazałaby przerwać wszelkie działania, a to mia-łoby swoje konsekwencje.Wiarygodność inkwizytora i jego wpływyw królestwie uległyby znacznemu zachwianiu.Nie mówiąc już owszelakich awantażach, jakie mogliby z jego niełaski mieć osobnicyw rodzaju Talavery [ Pobierz całość w formacie PDF ]