[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie mamy co liczyć na podziękowanie przedfrontem .I wspomnisz moje słowa elfy i ludzie z tamtego brzegu Anduinywynajdą jakiś sposób, żeby ukazać sprawę tak, by to oni wyszli z tej historii jakozwycięzcy. Tak odezwał się zamyślony orokuen i na chwilę znieruchomiał, jakbywsłuchując się w głęboki pomruk Ognistej Góry. Tak pewnie będzie.Ale co to nas obchodzi? EPILOG.Co powie Historia? Historia, sir, skłamie jak zawsze.B.ShawMiej odwagę marzyć i kłamać.F.Nietzsche Nasza opowieść jest całkowicie oparta na szczegółowych, choć mającychpewne luki, opowieściach Cerlega, które przechowywane są w jego klanie w po-staci ustnego przekazu.Należy szczególnie podkreślić, że nie mamy w swoimposiadaniu żadnych potwierdzających go dokumentów.Haladdin, od którego na-leżałoby oczekiwać rozwiniętych dowodów, nie zostawił na tę okoliczność anijednego wersu.Pozostali zaś bezpośredni uczestnicy polowania na ZwierciadłoGaladrieli Tangorn i Kumai milczą z dość zrozumiałego powodu.Tak więc,każdy kto chce może ze spokojnym sumieniem oznajmić, iż są to majaczenia sza-lonego orokuena, który u schyłku żywota postanowił zmienić finał Wojny o Pier-ścień.W końcu, po to wymyślono memuary, by weterani mogli ze wsteczną datąprzekształcić swoje porażki w wiktorie.Dla tych natomiast, którzy uznali tę opowieść, jeśli nawet nie za prawdzi-wą, ale przynajmniej zasługującą na uwagę wersję, zapewne ciekawić będą pew-ne wydarzenia, rozgrywające się poza jej ramami czasowymi.Cerleg opowiada,że odprowadzał Haladdina od Orodruiny do Ithilien; konsyliarz wydawał się byćciężko chory i przez całą drogę nie wypowiedział nawet dziesięciu słów jednymciągiem.Na jednym z postojów kapral zasnął tak mocno, że obudził się dopieropod wieczór następnego dnia, przy tym z potężnym bólem głowy i mdłościami.Zamiast swojego towarzysza znalazł obok siebie mithrilową kolczugę, w którą za-winięty był pożegnalny list.Haladdin informował go w nim, że Zródziemie jestteraz uratowane od elfickiej ekspansji, i on, jako dowodzący operacją, dziękujekapralowi za wzorową służbę i nagradza go bezcenną kolczugą.Sam natomiastdoktor, niestety, zapłacił za zwycięstwo taką cenę, że więcej nie widzi dla siebiemiejsca wśród ludzi .Ostatnie słowa naprowadziły na zwiadowcę ponure myśli,które na szczęście nie potwierdziły się: sądząc po śladach, Haladdin po prostudotarł do Traktu Ithilieńskiego i ruszył nim gdzieś na południe.Ciekawe, że kilka lat temu jakiś lekkomyślny doktorant z katedry historii śre-363 dniowiecza Zródziemia Uniwersytetu w Umbarze, wyraznie nie sceptycznie pod-chodząc do tej legendy, przedsięwziął specjalne poszukiwania w księgach buchal-teryjnych wschodnich klasztorów, prowadzonych już od półtora tysiąclecia, wyka-zując się przy tym jakąś nienaturalną dociekliwością.I co powiecie? Wygrzebał,szelma, takie oto ciekawe zbiegi okoliczności: w styczniu 3020 roku, według ów-czesnego kalendarza, do jaskiniowego klasztoru Gurwan Eren, znajdującego sięw górach północnej Wendotenii, naprawdę zgłosił się mnich, na oko Umbarczyk,który przyjął śluby całkowitego milczenia i przekazał klasztorowi.pierścieńz inoceramium.Z tego faktu doktorant wyprowadził pospieszny, lekkomyślnyi cytuję protokół posiedzenia rady wydziału całkowicie sprzeczny z naukąwniosek o identyczności wskazanego mnicha z legendarnym Haladdinem .Rada,wiadomo, obsztorcowała poszukiwacza widm tak, że zarzekł się odstąpienia odzatwierdzonego tematu pracy i od tej pory starannie czyści pędzelkami glinianeskorupy z khandyjskich śmietników VII dynastii.Co do prawdziwego Haladdina, to imię to można odnalezć w każdym uni-wersyteckim podręczniku, jednak nie fizjologii, której ten poświęcił swoje życie,a w skryptach z historii nauki jako przykład zbyt dalekich skoków do przo-du.Chodzi o to, że jego wspaniałe badania z dziedziny funkcjonowania włóknanerwowego tak wyprzedziły swoje czasy, że wypadły z obszaru zainteresowańnaukowych i były szczęśliwie zapomniane.Dopiero po trzech wiekach na jegoprace przypadkowo natknęli się medycy szkoły ithilieńskiej, poszukujący starychrecept na odtrutki.Wtedy stało się jasne, że Haladdin co najmniej o sto lat wy-przedził słynnego Wespuno, i nie tylko eksperymentalnie udowodnił elektrycznąnaturę wzbudzenia neurytu, ale przepowiedział również istnienie neuromediato-rów i nawet wykonał model ilustrujący ich funkcjonowanie.Niestety, tego typu priorytety interesują tylko historyków dla społeczności naukowej nie ma towszystko absolutnie żadnej wartości.W każdym razie, ostatnie znane prace Ha-laddina datowane są końcem 3016 roku Trzeciej Ery, a oficjalny punkt widzeniagłosi, że zginął on podczas Wojny o Pierścień.Wróćmy jednakże do Cerlega na szczęście jego istnienie nie podlega wąt-pliwościom.Jak wiadomo, przed zimą 3020 roku okupacja Mordoru zakończyłasię niespodziewanie i niewytłumaczalnie, i zaczęło się tam powoli odradzaćpokojowe życie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]