Crichton Michael Jurassic Park (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Potem zapadła cisza. Nic nie widzę! szepnął Tim. Ciii.Grant czekał w bezruchu.Minęło kilkanaście sekund.W powietrzu bzyczały muchy.Ellie dotknęła jego ramienia i wyciągnęła rękę.Spojrzawszy we wskazanym kierunku, Grant ujrzał wśród paproci łeb zwierzęcia.Byłzupełnie nieruchomy.Duże, czarne oczy obserwowały intruzów.Głowa miała około sześćdziesięciu centymetrów długości, a ze spiczastego pyska nacałej długości sterczały ostre zęby.Kończyły się dopiero przy ujściu przewodu słucho-wego.Miało się wrażenie, że to łeb dużej jaszczurki albo raczej krokodyla.Zwierzę niemrugało ani nie wykonywało żadnego innego ruchu.Jego skóra była guzłowata, zbliżo-na ubarwieniem do skóry młodego osobnika: żółtobrązowa, z czerwonobrązowymi ty-grysimi pasami.112Nagle obok głowy pojawiła się przednia łapa i ostrożnie odsunęła na bok liście pa-proci.Była silnie umięśniona i zakończona trzema palcami o ostrych, zakrzywionychpazurach.On na nas poluje pomyślał Grant, czując na plecach i karku gęsią skórkę.Dla ssaka, takiego jak człowiek, sposób polowania gadów jest odrażający.Nic dziw-nego, że ludzie nienawidzą gadów.Całkowity spokój, bezruch, chłód wszystko to jestobce i wstrętne.Przebywając wśród aligatorów lub jakichś innych dużych gadów moż-na poczuć się jak w zupełnie innym świecie, który zniknął przed wieloma milionami lat.Rzecz jasna, raptor nie miał pojęcia o tym, że został zauważony, i że.Atak nastąpił zupełnie nieoczekiwanie, jednocześnie z lewa i prawa.Pędzące dino-zaury ze zdumiewającą prędkością pokonały odległość dzielącą je od ogrodzenia.Grantzdążył jedynie dostrzec niewyrazne zarysy silnych, prawie dwumetrowej wysokościciał, wyprostowanych ogonów, kończyn uzbrojonych w zakrzywione pazury i szerokootwartych paszczy z rzędami ostrych zębów.Zwierzęta sapnęły głośno, po czym odbiły się mocno od ziemi, celując w ofiary po-tężnymi dolnymi łapami z szablasto wygiętymi szponami.W ułamek sekundy póz-niej wpadły na ogrodzenie; rozległ się donośny trzask, a na ziemię posypały się sno-py iskier.Dinozaury znieruchomiały, wydając ciche, syczące odgłosy.Zafascynowani ludziezbliżyli się nieco do ogrodzenia, aby lepiej je obejrzeć, i dopiero wtedy do ataku ruszy-ło trzecie zwierzę to, które wcześniej wypatrzyli w paprociach.Raptor uderzył w par-kan jak pocisk, w powietrze strzeliły iskry, Tim krzyknął przerazliwie, a potem wszyst-kie trzy dinozaury zasyczały i zniknęły wśród roślinności, pozostawiając po sobie led-wo uchwytny, nieprzyjemny odór zgnilizny i znacznie wyrazniejszy swąd przypalonejskóry. A niech mnie! szepnął Tim. Są nieprawdopodobnie szybkie zauważyła Ellie.Grant potrząsnął z niedowierzaniem głową. Stadni łowcy powiedział. Polują w zorganizowanych grupach.Fascynujące. Szczerze mówiąc, nie uznałbym ich za oszałamiająco inteligentne stwierdziłMalcolm.Po drugiej stronie ogrodzenia ponownie rozległo się parskanie.Spomiędzy liści wy-chyliło się kilka głów.Grant liczył je po cichu: trzy.cztery.pięć.Zwierzęta obserwo-wały grupkę ludzi.Ich spojrzenia były zupełnie zimne.Od strony budynku nadbiegł ciemnoskóry mężczyzna w kombinezonie roboczym. Nic wam nie jest? Wszystko w porządku odparł Grant Włączyła się sygnalizacja alarmowa. Murzyn popatrzył na pogięte, osmaloneogrodzenie. Zaatakowały was?113 Trzy z nich.Mężczyzna w kombinezonie skinął głową. Ciągle to robią.Skaczą na płot, dostają w skórę cały ładunek, a potem znowu wra-cają.Wygląda na to, że wcale im to nie przeszkadza. Chyba nie są zbyt mądre, prawda? zapytał Malcolm.Murzyn przez chwilę wpatrywał się w niego bez słowa. Niech pan się cieszy, że było to ogrodzenie, se�or powiedział i odszedł ścieżkąw kierunku zabudowań.Cały atak trwał nie więcej niż sześć sekund.Grant wciąż jeszcze nie mógł uporząd-kować wrażeń.Najbardziej zdumiewająca była prędkość zwierzęta poruszały się takbłyskawicznie, że prawie nic nie zdążył zauważyć. Są dosyć szybkie zauważył Malcolm. Owszem potwierdził paleontolog. Znacznie szybsze od wszystkich żyjącychwspółcześnie gadów.Samiec aligatora potrafi poruszać się dość żwawo, ale tylko na bar-dzo krótkim dystansie.Wielkie jaszczurki, takie jak na przykład smoki z Komodo, mogąbiec z prędkością pięćdziesięciu kilometrów na godzinę, czyli wystarczająco szybko, abydogonić i zabić każdego człowieka.Robią to zresztą po dziś dzień.Wydaje mi się jednak,że te dinozaury były co najmniej dwukrotnie szybsze. Jak gepardy uzupełnił Malcolm. Dziewięćdziesiąt, może nawet sto kilome-trów na godzinę. Właśnie. Odniosłem wrażenie, że szybkością reakcji dorównują ptakom. Ja też.W świecie zwierzęcym równie błyskawiczny refleks mają jedynie niewielkie ssaki,takie jak na przykład mangusta oraz, rzecz jasna, ptaki, jak choćby odżywiający się wę-żami sekretarz lub gadożer. A więc te welociraptory wyglądają jak gady, ale poruszają się jak ptaki, mają teżich szybkość oraz inteligencję? Rzeczywiście przyznał Grant [ Pobierz całość w formacie PDF ]