[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Smakujejak kurczak", stwierdziłeś wówczas.Dz
więk ten przypomniał mi się wbistro, gdy pewien Francuz chrupał sałatkę gesier.Czyżbyś zapomniał, Masonie?A propos smakowitych kąsków, wyznałeś podczas terapii, że gdydemoralizowałeś ubogie dzieci w czasie letniego obozu, odkryłeś, iż czekoladapodrażnia twoją cewkę moczową.Tego też sobie nie przypominasz, prawda?Nie uważasz za prawdopodobne, że powiedziałeś mi o wielu rzeczach,których teraz nie pamiętasz?Istnieje niezaprzeczalna paralela między tobą, Masonie a Je-zabel.Skorotak pilnie studiujesz Biblię, powinieneś sobie przypomnieć, że psy zjadły jejtwarz i cala resztę, gdy eunuchowie wyrzucili ją przez okno.Twoi ludzie mogli zamordować mnie na ulicy.Ale chciałeś dostać mnieżywego, prawda? Zapach twoich zbirów nie pozostawiał mi żadnychwątpliwości co do sposobu, w jaki chciałeś mnie zabawić.Masonie, Masonie.Skoro tak bardzo chcesz się ze mną widzieć, mam dla ciebie słowa pocieszenia,a wiesz, że nigdy nie kłamię.Przed śmiercią ujrzysz moją twarz.Serdecznościdr Hannibal LecterPS.Martwię się jednak, że nie dożyjesz tej chwili, Masonie.Wcześniejbowiem zapadniesz na zapalenie płuc.Jesteś na nie bardzo podatny, leżąc taknieruchomo (co się już nie zmieni).Polecałbym natychmiastowe szczepienie, atakże zastrzyki przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby A i B.Nie chcę cięprzedwcześnie stracić.Gdy Mason zakończył lekturę, sprawiał wrażenie, jakby zabrakło mu tchu.Czekał i podługim czasie powiedział do Cordella coś, czego ten nie dosłyszał.Cordell pochylił się nisko,a Mason znów przemówił: - Połącz mnie z Paulem Krendlerem.I z opiekunem świń.Rozdział 44Na pokładzie helikoptera, którym sprowadzano codziennie zagraniczną prasę dla MasonaVergera, przyleciał do Muskrat Farm zastępca inspektora generalnego Paul Krendler.Złowroga obecność Masona, jego mroczny pokój z syczącymi, wzdychającymi103Thomas Harris - Hannibalurządzeniami i pływającą mureną wystarczyłyby, żeby Krendler poczuł się nieswojo.Amusiał jeszcze kilkakrotnie obejrzeć na wideo śmierć Pazziego.Siedem razy patrzył na Viggertów krążących wokół Dawida, na lot Pazziego i jegowypadające trzewia.Za siódmym razem miał wrażenie, że trzewia Dawida też wypadną.Wreszcie nad fotelem w pokoju Masona zapaliły się jasne światła, grzejąc Krendlera wczubek głowy, gdzie pod rzednącymi krótkimi włosami lśniła skóra.Vergerowie jak nikt inny potrafią wyczuć ludzką zachłanność, Mason rozpoczął więc odtego, co Krendler chciał uzyskać dla siebie.Jego głos wydobywał się z mroku, a zdaniaodmierzały oddechy respiratora.- Nie muszę wysłuchiwać.pańskich politycznych wywodów.ile to będzie kosztowało?Krendler chciał porozmawiać z Masonem na osobności, tymczasem towarzyszył im ktośjeszcze.Na tle podświetlonego akwarium widać było zarys szerokich ramion i wspanialeumięśnionej sylwetki.Krendlerowi nie spodobała się myśl, że ich rozmowie będzie sięprzysłuchiwał ochroniarz.- Wolałbym pomówić w cztery oczy.Mógłby pan go wyprosić?- To moja siostra Margot - odparł Mason.- Może zostać.Margot wyłoniła się z mroku, ubrana w obcisłe spodenki dojazdy na rowerze.- Najmocniej przepraszam - wybąkał Krendler.Podniósł się z fotela i wyciągnął dłoń.- Witam - rzuciła, ale zamiast uścisnąć wyciągniętą rękę, wzięła z miski na stole dwaorzechy włoskie.Rozłupała je głośno w dłoni i wtopiła się w mrok przed akwarium.Krendlersłyszał, jak łupiny spadają na podłogę.- No dobrze, niech pan mówi  zwrócił się do niego Mason.- Na pokonanie Lowensteina w dwudziestym siódmym okręgu potrzebuję minimumdziesięciu milionów dolarów.- Krendler założył nogę na nogę i odwrócił wzrok, wpatrującsię gdzieś w ciemność.Nie wiedział, czy Mason go obserwuje.- Tyle będą mnie kosztowaćmedia.Ale mam na niego haka.Dowiedziałem się czegoś.Cóż takiego przeskrobał?- Powiemy tylko, że jego postępowanie.- Chodzi o forsę czy o cipę?W obecności Margot Krendler wolał nie powtarzać słowa  cipa", choć Mason najwyraz
niejnie miał takich skrupułów.- Jest żonaty i od dawna ma romans z sędzią stanowego sądu apelacyjnego, który łagodniepotraktował kilku jego sponsorów.Wyroki te są prawdopodobnie zbiegiem okoliczności, leczwystarczy, by telewizja go ukamienowała.- Sędzia jest kobietą? - zapytała Margot.Krendler kiwnął głową.- Tak - dodał, nie wiedząc, czy Mason widział jego gest.- Niedobrze - ocenił Mason.- Lepiej gdyby był pedałem, prawda Margot? W każdym raziesam nie może pan tego wyciągnąć, Krendler.Sprawa nie może wyjść od pana.- Obmyśliliśmy plan, który pozwala wyborcom.- Sam nie może pan tego wyciągnąć - powtórzył Mason.- Zadbam tylko o to, by członkowie komisji sądowej wiedzieli, do czego się przyczepić,żeby Lowenstein się nie wykpił, gdy go zaatakujemy.A więc może mi pan pomóc?- Mogę sfinansować połowę.- Pięć?- Wolałbym, żeby nie bagatelizował pan sprawy, rzucając od niechcenia  pięć".Wyraz
mysię z całym szacunkiem, na jaki ta suma zasługuje: pięć milionów dolarów.Bóg zesłał mi tepieniądze i dzięki nim spełnią jego wolę: dostanie je pan tylko wtedy, gdy Hannibal Lecterwpadnie w moje ręce.-Mason zrobił przerwę na kilka oddechów [ Pobierz całość w formacie PDF ]