Christie Agatha Godzina zero1

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.No, więc to tak.Całkiem zwariowała, ale oszczę-dzi to masę kłopotów! Zaczął ze zdziwieniem przyglądać się wujowi.Ten patrzył naAudrey, jakby zobaczył ducha.Wpatrywał się w tę nieszczęsną opętaną istotę, jakby niewierzył własnym oczom.No, tak, to rzeczywiście jest ciekawa sprawa, pomyślał Leachz zadowoleniem.Nieoczekiwanie sprowadził ich na ziemie Hurstall.Otworzył drzwi salonu i zaanon-sował: Pan MacWhirter.MacWhirter wkroczył zdecydowanie i od razu skierował się do Battle a. Czy to pan prowadzi sprawę zabójstwa lady Tresilian? Tak, ja, W takim razie chciałbym złożyć zeznanie.%7łałuję, że nie mogłem przyjść wcze-śniej, ale nie zdawałem sobie sprawy z wagi pewnych faktów, które przypadkowo zaob-serwowałem w ubiegły poniedziałek w nocy. Rozejrzał się szybko po pokoju. Czymógłbym z panem gdzieś porozmawiać?Battle odwrócił się do Leacha. Zostaniesz z panią Strange?Leach oficjalnie odpowiedział: Tak jest. A potem nachylił się do ucha Battle a i coś mu szepnął.Battle zwrócił się do MacWhirtera: Chodzmy tędy.Poprowadził go do biblioteki. Teraz niech pan mówi.Mój kolega twierdzi, że już pana spotkał.Czy to było ubie-głej zimy? Zgadza się.Próba samobójstwa.To też część tego, co chcę panu powiedzieć. Niech pan mówi, MacWhirter. W styczniu próbowałem popełnić samobójstwo, rzucając się w przepaść ze skałyStark Head.Teraz zachciało mi się odwiedzić to miejsce ponownie.Poszedłem tamw poniedziałek wieczorem.Stałem dłuższy czas, patrząc na morze i na Easterhead Bay,a potem spojrzałem w lewo, to znaczy w stronę tego domu.Zwiecił księżyc i widziałemwyraznie. Tak. Dopiero dziś zdałem sobie sprawę z tego, że to była noc kiedy popełniono mor-derstwo! Pochylił się do inspektora: Powiem panu, co widziałem.13416Battle wrócił do salonu po pięciu minutach, ale tym, którzy tam zostali, wydawałosię, że trwało to znacznie dłużej.Kay nagle straciła panowanie nad sobą.Zaczęła krzyczeć na Audrey: Wiedziałam, że to ty! Od początku podejrzewałam, że to ty.Wiedziałam, że cośknujesz.Mary Aldin zaczęła ją uspokajać: Proszę cię, Kay.Nevile skoczył ostro: Zamknij się, Kay, na litość boską.Ted Latimer podszedł do Kay, która rozpłakała się. Uspokój się, mała powiedział łagodnie.I ze złością zwrócił się do Nevile a: Chyba nie zdajesz sobie sprawy, że Kay miała wiele napięć ostatnio.Mógłbyś sięchyba o nią trochę zatroszczyć, Strange? Nic mi nie jest odparła Kay. Akurat! powiedział Ted. Chętnie bym cię zabrał daleko od tych.Inspektor Leach chrząknął.Wiedział dobrze, że w takich sytuacjach mogą paść po-chopne słowa, jakie trudno zapomnieć.Wrócił Battle.Miał kamienny wyraz twarzy.Powiedział: Niech pani wezmie parę najniezbędniejszych drobiazgów.Niestety, inspektorLeach będzie musiał towarzyszyć pani na górze. Ja też pójdę zaofiarowała się Mary Aldin.Kiedy obie panie wyszły w towarzystwie inspektora, Nevile niecierpliwie zapytał: Czego chciał ten facet? Pan MacWhirter opowiada dziwną historię powiedział powoli Battle. Czy to coś pomoże Audrey? Jest pan nadal zdecydowany ją aresztować? Mówiłem panu, panie Strange.Muszę spełniać swój obowiązek.Nevile odwrócił się, zainteresowanie odpłynęło z jego twarzy. Lepiej zadzwonię do Trelawny ego powiedział. To nie takie pilne, panie Strange.Chcę jeszcze przeprowadzić pewien ekspery-ment na ewentualne potwierdzenie zeznań pana MacWhirtera.Wolałbym tylko, żebyprzedtem pani Strange odjechała.Audrey schodziła po schodach, obok niej szedł inspektor Leach.Jej twarz miaławciąż ten daleki, nieobecny wyraz.Nevile podszedł do niej z rozłożonymi ramionami: Audrey.Jej bezbarwne spojrzenie prześlizgnęło się po nim.135 Wszystko w porządku, Nevile.Nic mnie to nie obchodzi.Wszystko mi jedno powiedziała.�omas Royde stanął w drzwiach frontowych, jakby chciał je zabarykadować wła-snym ciałem.Na jej wargi wypłynął lekki uśmiech. Wierny �omas mruknęła. Jeśli mógłbym coś dla ciebie zrobić bąknął. Nikt nie może nic dla mnie zrobić odparła [ Pobierz całość w formacie PDF ]