[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zwietliste i radujÄ…ce siÄ™AnioÅ‚y zaprowadzÄ… nas do krainy \yjÄ…cych, do osiedli spra-wiedliwych.1Jan ZÅ‚otousty, Å›w., O tierpienii, [w:] PoÅ‚noje sobranije tworienij, t.9, s.933.XXII.NIEOKREZLONY STAN DUSZ 369NIEOKREZLONY STAN DUSZDusza istnieje równie\ bez ciaÅ‚aewnÄ™trzne, biologiczne i ziemskie \ycie nasze koÅ„-czy siÄ™ z nastaniem Å›mierci.Ale dusza \yje nadal,tak\e po Å›mierci.W chwili boleÅ›ci i rozpaczy Piew-ca Psalmów pyta:ZKtóry\ to z ludzi \yć bÄ™dzie nie oglÄ…dajÄ…c Å›mierci?Kto uratuje \ycie swoje przed mocÄ… Szeolu?(Ps 89, 49).Na to budzÄ…ce trwogÄ™ pytanie on sam daje odpo-wiedz w Psalmie 49., odsÅ‚aniajÄ…cym okolicznoÅ›ci terazniejsze-go i pozagrobowego \ycia nieuczciwych.W tym piÄ™knympsalmie, który jest archetypem \ywej przypowieÅ›ci Pana o bo-gaczu i ubogim Aazarzu, prorok Dawid mówi:Mnie jednak Bóg wyzwoli z mocy Szeolu,bo mnie zabierze [ze sobÄ…](Ps 49, 16).Co wiÄ™cej, z natchnionej przez Boga KsiÄ™giRodzaju dowiadujemy siÄ™, \e zgasÅ‚ Abraham [.] I zostaÅ‚ przy-Å‚Ä…czony do swoich (Rdz 25, 8), tzn.do sprawiedliwych, miÅ‚ujÄ…-cych Boga przodków.Tak\e syn patriarchy, Ismael umarÅ‚ i zo-staÅ‚ przyÅ‚Ä…czony do swych przodków (Rdz 25, 17).Oznacza to,\e przodkowie Abrahama i Ismaela kontynuujÄ… \ycie po Å›mier-ci.Ale powstaje tutaj mnóstwo pytaÅ„.Gdzie i jak \yjÄ… duszedo Drugiego PrzyjÅ›cia PaÅ„skiego? Je\eli dusza wyzbyÅ‚a siÄ™cielesnych wiÄ™zów i przebywa teraz bez swojego towarzysza, tojak siÄ™ czuje w tym niewypowiedzianym Å›wiecie? Czy duszemajÄ… tam nadal Å›wiadomość swojego istnienia? Czy pamiÄ™tajÄ…to, co prze\yÅ‚y w trakcie swojego \ycia ziemskiego? Czy pa-miÄ™tajÄ… swoich bliskich i krewnych, \yjÄ…cych jeszcze na ziemi?Je\eli tak, to w jaki sposób podtrzymujÄ… zwiÄ…zek z nami?370 XXII.NIEOKREZLONY STAN DUSZNa te racjonalne pytania, tak jak i przedtem, spróbujemyodpowiedzieć w oparciu o Pismo ZwiÄ™te i komentarze do odno-Å›nych jego fragmentów, poczynione przez natchnionych przezBoga ojców Cerkwi.Ani na chwilÄ™ nie powinniÅ›my siÄ™ bowiemoddalać od ducha ojców, których nauki teologiczne stanowiÄ…sÅ‚owo Cerkwi.Nie daj Bo\e, abyÅ›my w tak wa\nych proble-mach szukali przystani w nowoczesnej Å›wieckiej filozofii, czyw gnoseologicznych zbÅ‚Ä…dzeniach ludzi.Nale\y przede wszystkim podkreÅ›lić, \e nic nie prze-szkadza duszy \yć i myÅ›leć po oddzieleniu od ciaÅ‚a.Albowiemdusza jest wÅ‚aÅ›nie prawdziwym naszym bytem, centrum na-szych wszystkich siÅ‚ i myÅ›li.Porusza ona i o\ywia ciaÅ‚o.Poswoim oddzieleniu od ciaÅ‚a nadal \yje, istnieje, posiada Å›wia-domość.Gdyby dusze po Å›mierci przechodziÅ‚y w niebyt, byÅ‚o-by to prawdziwym szczęściem i nadzwyczajnym dobrodziej-stwem dla grzeszników !1 PiÄ™knie pisze apologeta wczesnegochrzeÅ›cijaÅ„stwa, mÄ™czennik Justyn: Gdyby Å›mierć prowadziÅ‚ado zaniku czucia, byÅ‚oby to dogodne dla wszystkich zÅ‚o-czyÅ„ców 2.Czyli: gdyby dusza nie miaÅ‚a \adnej substancji z mocy caÅ‚kowitego zaniku jej ego to wyzwalaÅ‚aby siÄ™ odnieodwracalnoÅ›ci kary za swoje grzechy3.Tak wiÄ™c, po oddzieleniu siÄ™ od ciaÅ‚a, dusza kontynuujepersonalny byt.PotwierdziÅ‚ to Sam Pan, mówiÄ…c Swoimuczniom: I nie lÄ™kajcie siÄ™ tych, co zabijajÄ… ciaÅ‚o, a duszy niemogÄ… zabić (Mt 10, 28).Te sÅ‚owa WszechwÅ‚adcy ponad wszel-kie wÄ…tpliwoÅ›ci przekonujÄ…, \e ludzie mogÄ… zabić ciaÅ‚o, ale nieduszÄ™, która nadal \yje bez ciaÅ‚a.Pan rzekÅ‚ nawet do skruszo-nego rozbójnika po Swojej prawicy: jeszcze dziÅ› bÄ™dziesz zeMnÄ… w raju (Ak 23, 43).To sÅ‚owo PaÅ„skie nie pozostawia miej-sca na \adne wÄ…tpliwoÅ›ci.Owe jeszcze dziÅ›, tak zdecydowaniewypowiedziane przez Chrystusa wskazuje, \e koniec \ycia1A.Teodorou, — ¸µ¿»¿³¹± Ä¿Å ™¿ÅÃĹ½¿Å, Õ¹»¿Ã¿Õ¿Å º±¹ µ± ÁÄÅÁ¿¶º±¹ ±¹ Ãǵõ¹¶ ±Åĵ¾ ÀÁ¿¾ Ä·½ •»»·½¹º·½ Õ¹»¿Ã¿Õ¹±½, Ateny 1960,s.140.2Justyn Filozof, Å›w.mÄ™cz., ApoÅ‚ogija I, 17, [w:] Ranniechristianskije otcyCerkwi, Bruxelles 1988, s.288.3Patrz: I.N.Teodorakopoulos, •¹Ã±³É³· µ¹¾ Ä¿ »±É½±, Ateny 1941,s.195.XXII.NIEOKREZLONY STAN DUSZ 371ziemskiego jest bezzwÅ‚ocznym poczÄ…tkiem \ycia niebieskiego.PrawdÄ™ tÄ™ potwierdza te\ gÅ‚Ä™bokie dÄ…\enie Boskiego PawÅ‚a doporzucenia tego Å›wiata aby być bli\ej Chrystusa, KtóregoPaweÅ‚ tak bardzo umiÅ‚owaÅ‚: Ufamy.ChcielibyÅ›my raczej opu-Å›cić ciaÅ‚o i przebywać przy Panu (2 Kor 5, 8)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]