[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Z.tym postanowieniem dał znak do wymarszu, lecz kiedyjuż namioty zwinięto, zauważono, że wbrew codziennemuzwyczajowi wojska Pompejusza odsunęły się nieco dalej od okopów,tak że w razie bitwy miałoby się wcale dogodne warunki.Jużpierwsze nasze szeregi stały w bramach, gdy Cezar zwrócił się doswego otoczenia: "Musimy - rzekł - w tej chwili odwołać wymarsz, botrzeba myśleć o bitwie, której wciąż żądaliśmy.Duchem bądz
mygotowi do walki, niełatwo znajdziemy póz
niej taką sposobność".Inatychmiast wyprowadza wojsko w pogotowiu bojowym.Pompejusz również, jak to póz
niej stało się wiadome, za radą całegootoczenia, postanowił stoczyć bitwę.Już dawniej bowiem podczasnarady powiedział, że wojsko Cezara pójdzie w rozsypkę, zanim zetrąsię ze sobą.Wywołało to u wielu zdumienie."Wiem - odparł - żeobiecuję rzecz nie do wiary, lecz odkryje wani mój plan, abyście ztym większą pewnością szli do bitwy.Nakłoniłem naszych jez
dz
ców(i oni mnie zapewnili, że to uczynią), by gdy dwa wojska zbliżą się dosiebie, wpadli na prawe skrzydło Cezara od nieosłoniętego boku i,zaskoczywszy jego szeregi z tyłu, rozbili je, zanim od nas padnie 116choćby jeden pocisk.Tak, nie narażając legionów i niemal bezszkody, zakończymy wojnę.A nie jest to trudne, skoro taką mamyprzewagę w konnicy".Wezwał ich jednocześnie, by byli zdecydowanina to, co przyszłość niesie, i skoro zjawia się sposobność do walki, októrej tak często myśleli, powinni doświadczeniem i walecznościąpotwierdzić dobre mniemanie, jakie mają u żołnierzy.Po nim zabrał głos Labienus.Lekceważąc siły Cezara, najwyższymipochwałami wynosił plan Pompejusza."Nie sądz
, Pompejuszu - rzekł- że to jest to samo wojsko, które zwyciężyło Galię i Germanię.Brałem udział we wszystkich bitwach i nie mówię na wiatr rzeczy minie znanych.Została -z tamtego wojska tylko bardzo szczupła garstka,większa część zginęła, co musiało nastąpić w tak długich walkach,wielu pochłonął pomór jesienny w Italii, wielu rozeszło się do domu,wielu zostało na kontynencie.Czyż nie słyszeliście, że całe kohortypotworzono w Brundizjum z tych, którzy zostali pod pozoremchoroby? Wojsko, które widzicie, sformowano z zaciągów ostatnichdwóch lat w Galii Przedalpejskiej, wielu zaś pochodzi z osadników potamtej stronie Padu.Zresztą, co było najtęższego, zginęło w dwóchbitwach pod Dyrachium".To rzekłszy zaprzysiągł, że nie wróci doobozu inaczej niż zwycięzcą, i wezwał drugich, by tak samo uczynili.Pompejusz pochwalił to i również zaprzysiągł: nikt z pozostałych niewahał się pójść za ich przykładem.Zamknięto naradę wśród wielkichnadziei i powszechnej radości.W duchu już widzieli zwycięstwo,wyobrażając sobie, że w tak wielkiej sprawie i od tak wielkiegowodza niepodobna usłyszeć czczych słów.Gdy Cezar zbliżył się do obozu Pompejusza, spostrzegł jego wojskouszykowane w ten sposób: na lewym skrzydle stały dwa legiony, którew początkach zatargu Cezar oddał na skutek uchwały senatu; jeden znich nazywał się pierwszy, drugi - trzeci.Tu był sam Pompejusz.Z
rodek zajmował Scypion z legionami syryjskimi Legion cylicyjskiwraz z kohortami hiszpańskimi, które, jak wspomnieliśmy,przyprowadził Afraniusz, umieszczono na prawym skrzydle.Pompejusz uważał je za najtęższe z całego wojska.Resztę kohortrozstawił między środkowym szykiem a skrzydłami.Razem było 110kohort, czyli 45000 ludzi, nie licząc około dwóch tysięcywysłużonych żołnierzy; byli to beneficjariusze z dawnych armii,którzy zbiegli się do Pompejusza, on zaś ich rozsypał po wszystkichoddziałach.Pozostałe siedem kohort rozdzielił dla obrony obozu i 117pobliskich redut.Prawe skrzydło zabezpieczał strumyk o stromychbrzegach i z tej przyczyny całą konnicę, wszystkich łuczników iprocarzy przerzucił na lewe skrzydło.Cezar, trzymając się dawnej zasady, ustawił X legion na prawym, a XIna lewym skrzydle, chociaż bitwy pod Dyrachium bardzo gouszczupliły, i tak z nim połączył legion VIII, że prawie jeden z nichutworzył, i rozkazał, by się nawzajem posiłkowały.W szeregachstanęło osiemdziesiąt kohort, które miały razem 22 000 ludzi.Dwiekohorty zostawił dla pilnowania obozu.Dowództwo lewego skrzydłaoddał Antoniuszowi, prawego P.Sulli, środka Gn.Domicjuszowi.Sam stanął naprzeciw Pompejusza [ Pobierz całość w formacie PDF ]