[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dzieci całuję i obłapiam; książętapozdrawiam.Fanfanika dobrze wczora z dział ostrzelano, bo z zamku z tamtej stronyDunaju ustawicznie do nas bito.Ale to cudowna, jako to nieszczęśliwachorągiew Aleksandra, co pod Wiedniem zabito mu dwunastutowarzystwa, we czwartek czterech, a wczora jednego z działa,Załuskiego, między wszystkim wojskiem; tak tedy z czeladzią.ta jednachorągiew straciła już ludzi pięćdziesiąt.Z
lubuję, żeśmy dobrze krwiąszlachecką obleli tę przysługę cesarską i całego chrześcijaństwa; a ichwojska tak szczęśliwe, że takiej szkody w sobie nie mają.O księciubawarskim słychać, że się namyślił za nami; i świeżych ludzi coś idziecyrkułu szwabskiego, jako pisze Gałecki z Preszburku, który się dopieroodezwał, a siedzi tam przy panu kijowskim chorym.Pisze, że cesarzwdzięcznie przyjął ode mnie darowane konie, i nic więcej.Nad Dunajem, przeciwko Strygonium, 15 X [1683].List od Wci serca mego doszedł mię przed wczorem przez pocztę, który210przez które deszcze zimne padają.P.wojewoda wołyński z drugimichorymi stanęli też tu już (ale jeszcze bardzo słabi), p.Strzałkowskiegonieboraka tam pozbywszy w Preszburku, człowieka dziwnie rycerskiego iktórego wielka pewnie w wojsku szkoda.Towarzystwo, żołdatów,.czeladz
gęsto chowamy.Ale to rzecz cudowna, że Niemcom te chorobytak nie wadzą, którzy bywali daleko słabsi niżeli my.Ludzie księciabrandenburskiego nam należący już też tu stanęli.Bawarska sama tylkopiechota dziś tu stawa (ale sam nie będzie) i kawaleria.Szwabski teżcyrkuł pewnie przybędzie w kilku dniach; ma go być koło pięciu tysięcy.To te i takie nasze wojska, i zdadzą się być jeszcze wielkie; przeciwkonam zaś wezyr pod Budyniem, chan pod Pesztem, przez most tylko odsiebie, Tekoli w ośmiu tysięcy swego wojska i dwóch z nim paszów,waradyński i egierski, zamki i fortece wszystkie nieprzyjacielskie, imiasta.Czas spóz
niony, deszcze, głód na ludzie i konie (osobliwie w chlebie dlaludzi, bo mięsa i soli jest siła), choroby, rabunki, palenia wsi, kościołów,kapłanów.Onegdy trzech hultajów spalono, wczora kilku obieszono.Nieochota sroga i stęsknienie się do domu, do pieca i do piwa: onegdy p.referendarz koronny publice rzekł w majdanie, że ,,ja wezmę swąchorągiew i pójdę do Polski, bo ten most budują na to przez Dunaj, abynas poprowadzić pod Budę i tam nas pogubić.Nie mówiłem jeszcze nicdotąd o to: poczekam swego czasu.Do płochego serca przybył znaćdysgust, że mu nie deklarowano województwa pomorskiego.P.marszałeklitewski naparł się też był regimentu, który-m ja naznaczył panuinflanckiemu; bo jakoż to na dwoje służyć, i w Litwie, i w Koronie? Alećsą i inne jeszcze wakujące.I ten tedy zaraz stronić począł.Innych rzeczymilion byłoby pisać, ale czasu nie masz; bo jeżeli kiedy, tedy w tym tuteraz razie jest co robić i o czym myśleć, aby tę kampanię szczęśliwieskończyć, która już na schyłku, a wojsko, w dobry wprowadziwszy kraj,porządnie rozstawić, luboby ono wolało do Polski, do czarnych pieców izłego piwska, niżeli tu w pałacach i najlepszym tokajskim winie.Do tego tedy wszystkiego jeszcze list Wci mego serca, miasto jakiejkonsolacji, me mancie, qu'on me glose de ce que je n'ai pas tout quitteapres la batallle de Vienne, aby sobie było ową napisać przypowieść, żeumie król zwyciężać, ale zwycięstwa nie umie zażyć.Potem sur letableau, jeśli ressemble a l'original; que cette negligence vous inspirebien de choses: jam zaś nie tylko odpisał, aleśmy go tu wszystkimpokazowali i przyznawali, że nic podobnie jszego.Za pierścionekdziękowałem; o fuzji, lichtarzu nierychło oddanym oznajmiłem, jako i oksiążce i kompasie, że mię to wszystko doszło.Kończysz Wć moje sercena ostatek tym, que vous etes grandement mal contente de moi; adotychczas wszystkoś to moja duszo znalazła w listach swoich.To takie212moje szczęście i taka konsolacja!Ce que vous ecrivez par apres des affaires du temps, cale tego zrozumiećnie mogę.Qui me recherche, kogo potrzeba ecouter? Bo tu tylko jeden sięodzywa Tekoli, o którym Wć moje serce tak wiele razy pisałaś, że nietrzeba nad nim mieć miłosierdzia, car c'est un traitre.Odpisać mi na toproszę.Gałecki ten nieszczęsny ma tu u siebie ten pas i rząd i wywodzi się, ukogo kupił i co za to dał; ale przecię widzę, że to u regimentowych za ledaco pokupił żołdatów.Nie byliśmy też tacy prostacy i niedbalcy, jako nasWć moje serce sądzisz, abyśmy nie byli mieli ekspostulować o niezdjęciekapelusza, i nieraz wymawiano się,  żem się schylił, do królawyciągnąwszy ręce, za czym nie mogłem tak prędko zdjąć kapelusza ,prosząc przy tym, aby go posłać do dworu cesarskiego, że się mu towszystko nagrodzi i że wielkie mu będą oddawane honory.Comte jakiś d'Aly wpadł do mnie pod Preszburkiem, powiadając się byćwielkiego dworu i że tu przyjechał jako volon-taire, a że omieszkałpotrzeby pod Wiedniem, żałował bardzo.Potem wszedł w dyskurs, jakomię pan jego estymuje, jako on tu przyjechał za pozwoleniem jego, jakobędzie pisywał a M.de Croissy.Człowiek jest niewielki; zda się byćbardzo młody, ale ja przecię rozumiem, że ma więcej niżeli trzydzieścilat.Potem nie widzieliśmy go więcej, tylko w Preszburku był przez kilkagodzin u jmci ks.podkanclerzego, gdzie siła rzeczy naprawił podobnychtemu, co ze mną, ale bez wszelkiego fundamentu; o czym posyłam do ks.podkanclerzego, aby wypisał Wci sercu memu.Teraz zaś w sobotę, poszczęśliwej Wiktorii, widziałem go schorzałego jako.Piotrowina, zszpadą jeżdżącego tak długą jako nóż kucharski, winszującego,cieszącego i mówiącego bardzo siła; bo to ma do siebie, że siła a prędkobardzo mówi.Pytałem:  Gdzieś był? Gdzie przebywasz? Powiedział, żem chorował ; potem namienił któregoś oficera, gdzie stawa, znać zcesarskiego wojska.-Starszyzna nasza za łaską bożą poprzychodziła do siebie.P.wojewodaruski na nogę się skarży drugą, w którą go koń uderzył, i przez kilka dnimało wychodzi z kotary.P.wojewoda wołyński jeszcze nędzny.Lamouche dobra bardzo do cyfry, bo i sama do niej podobna, ale snadz
takzapomniała swego przyjaciela, że i w pomyśleniu przed nią nie postoi;dlatego i on nie śmiał się przypominać, lubo tak tęskni bez usługi jej, żesię to śmierci równa.Jako to tedy przyjmie, oznajmić uniżenie prosi.Całuję zatem wszystkie śliczności i wdzięczności jedynego serca mego zewszystkiej duszy i serca.A M.Marquis et a ma soeur mes baisemains.Dzieci całuję; książąt pozdrawiam et Mme la starostine de Sandomir.213Nad mostem już skończonym przeciwko Strygonium, 20 X [l683].Onegdajszy dzień był tak szczęśliwy, że trzy prawie pakiety doszły mię wkilku godzinach od Wci serca mego: pierwszy du 5eme d'octobre, a dwa du10eme, z których pośledniejszym, lubo jednegoż dnia pisanym,oznajmować mi Wć moje serce raczysz o przybyciu de M.Dalerac.Nasiła rzeczy nie doczytałem się responsu, które-m w moich namieniałlistach, jako to o Wenecji i innych.Widzę, że te trzy materie najbardziejokupowały myśl Wci serca mego: Najhajzel, Gałecki i Kozacy [ Pobierz całość w formacie PDF ]