Metamorfozy albo zloty osiol Apelejusz

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tymczasem ja, racząc się tymi hojnymi ucztami i opychając ile wlazło ludzką strawą, utu-czyłem sobie cielsko i stłuściałem, skórę sobie wypchałem na miękko soczystym sadłem iwyhodowałem sierść pięknie połyskującą.Ale ta uroda mego cielska była przyczyną megowielkiego zawstydzenia.Bracia bowiem tknięci niezwykłą mą tuszą, widząc do tego co dzień,że moja porcja siana pozostaje nie tknięta, całkowicie już na mnie zwrócili swe podejrzenia.Pewnego zasię dnia, niby to wybierając się o zwykłej godzinie do łazni, zamknęli wedle zwy-czaju drzwi i przez jakąś małą dziurkę podglądając, zobaczyli, jak ja się dobieram do rozsta-wionego wszędzie jadła.Za czym nie myśląc już o swoich stratach, zdumieni niesłychanymgustem osła wybuchają okrutnym śmiechem i przywoławszy jednego i drugiego, a potemwielu ze służby, pokazują obżarstwo tępego bydlęcia obżarstwo.o jakim nikt jeszcze nigdynie słyszał.I taki w końcu, i tak nieokiełznany śmiech wszystkich ogarnął, że doszedł do uszuprzechodzącego właśnie ich pana.[16] Jął tedy pytać, z czego to tak wesołego śmieje się czeladz, a dowiedziawszy się, o coidzie, sam także zaglądnął przez tę szparę i ubawił się niesłychanie; uśmiał się tak okrutnie,że go aż boki bolały, a następnie, gdy komorę otwarto, podszedł i z bliska się przypatrywał.Jabowiem widząc, że i mnie się wreszcie, przynajmniej w pewnym względzie, los uśmiechnął,że co mi dodało otuchy wszyscy widzowie tak się cieszą, jadłem dalej spokojnie ani tro-chę się nie strachając.Wreszcie pan domu, zachwycony całkiem nowym widowiskiem, kazałmnie zaprowadzić czy raczej może sam własnymi rękami zaprowadził do jadalni, gdzie najego rozkaz zastawiono stół świeżymi potrawami i nie tkniętymi jeszcze misami.Ja zasię,chociażem sobie już był niezgorzej podjadł, przecie chcąc mu się polecić i przypodobać, ła-komie rzuciłem się na zastawione jadło.A oni łamali sobie tylko głowę nad tym, co by naj-bardziej mogło nie smakować osłu, i to właśnie mi podawali, chcąc wybadać, jak bardzo mójgust jest uczłowieczony; więc mięso zaprawiane sokiem z okrzycy, ptactwo z przyprawą pie-przową, ryby marynowane w niesłychanych jakichś sosach, a tymczasem biesiada roz-brzmiewała wokół okrutnym śmiechem.Wreszcie krzyknął jakiś trefniś:38Fineusz oślepiony król.Harpie porywały mu i zanieczyszczały potrawy, póki ich nie odpędzili synowieBoreasza.114 A dajcie no temu kamratowi coś do przepłukania gardła!Podjął ten dowcip zaraz pan: Nie taki to głupi powiada ten twój żart, hultaju.Bardzo to bowiem być może, że naszkamrat całkiem nie pogardzi także szklanicą miodku.Hej, chłopcze krzyknął wyszoruj nojak się patrzy ten zloty roztruchan, napełnij miodem i podaj memu pieczeniarzowi, a zarazemzwróć mu uwagę, że ja pierwszy wypiłem na jego zdrowie.Za czym oczekiwanie wszystkich biesiadników doszło do szczytu.Ja zasię, całkowicie niezmieszany, zaokrągliłem spokojnie i powiem z pewnym wdziękiem końce warg na kształtjęzyka i ogromny ten kielich jednym łykiem wychyliłem.Podniósł się jeden wielki huczek:wszyscy wznosili moje zdrowie.[17] Wreszcie pan, okrutnie rozbawiony, woła tych niewolników, co mnie byli kupili, i ka-że im zwrócić poczwórną moją cenę, mnie zaś samego oddaje jednemu swemu ulubionemuwyzwoleńcowi, człekowi dość majętnemu, troskliwie mu mnie polecając.�w wyzwoleniecobchodził się ze mną dość dobrze i po ludzku, ą chcąc się panu swemu przypodobać, starał siębardzo bawić go moimi zmyślnościami.Nauczył mnie tedy naprzód legać przy stole na łok-ciu, potem mocować się, a nawet tańcować na zadnich nogach i, co się zdawało najdziwniej-sze, odpowiadać skinieniem na słowa, tak mianowicie, że gdy czego nie chciałem, odwraca-łem głowę, gdy chciałem, skłaniałem ją; gdy miałem pragnienie, spoglądałem na podczaszegoi mrugałem raz jedną, raz drugą powieką, tą modłą napitku żądając.Posłuszeństwo w tychsprawach nie kosztowało mnie najmniejszego wysiłku, ile że rozumie się potrafiłbym towszystko zrobić, choćby mi nie pokazywano.Bałem się jednak, żeby jeślibym tak bez naukijadł całkiem jak człowiek nie uważano mnie powszechnie za jakieś złowróżbne zjawisko iaby mnie jako potwora i złe dziwo nie zarżnięto i nie rzucono sępom na smaczną zakąskę.Ajuż się po ludziach rozeszła wieść o mnie i pan mój, dzięki mym niezwykłym sztukom, stałsię głośny i sławny.Pokazywano go sobie palcami: ten ci to jest, który ma takiego osła kam-rata i współbiesiadnika, osła zapaśnika, osła tancerza, osła głos ludzki rozumiejącego i wyra-żającego myśli swe na migi![18] Ale naprzód muszę wam opowiedzieć co powinienem był zrobić na początku, alezrobię przynajmniej teraz kto i skąd był mój pan.Tiazusą tak się bowiem nazywał ojczyzną był Korynt, stolica całej prowincji achaj-skiej.Piastował on, jak go do tego upoważniało jego pochodzenie i osobista wartość, stop-niowo wszystkie mniejsze urzędy i był wyznaczony na pięcioletnie wysokie urzędowe stano-wisko; ażeby zaś godnie uświęcić objęcie swego urzędu, zapowiedział trzydniowe igrzyska zwalkami gladiatorów.Ale że hojność jego sięgała jeszcze dalej, a także ponieważ na rozgłospubliczny bardzo był łasy, przybył w tym czasie nawet do Tesalii, aby tu zakupić jak najpięk-niejsze zwierzęta i sławnych gladiatorów, i już wszystko wedle planu załatwiwszy i zakupiw-szy wybierał się z powrotem do domu [ Pobierz całość w formacie PDF ]