[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Różnica temperatury pomiędzyjej zziębnięty mi palcami a skórą Riny nie by ła tak dramaty czna, jak się obawiała. Rina! Rina, obudz
się.Popatrz na mnie.Uszczy pnęła dziewczy nkę w płatek ucha  żadnej reakcji. Ach, biedactwo. W drzwiach stanęła Anna. Co jej jest? Bardzo wy cieńczona? Nieprzy tomna  powiedziała Nina, choć nie umiała stwierdzić przy czy ny. Pewnie z zimna. Możliwe.Choć nie by ło wątpliwości, że Rina jest zimniejsza, niż powinna by ć, to sądząc po doty ku, niewy chłodziła się tak, jak Nina się obawiała.Nie miała szty wny ch mięśni ani żadny ch oznakzaburzeń świadomości, które czasem towarzy szą hipotermii i sprawiają, że ludzie zachowują sięabsurdalnie, na przy kład zaczy nają się rozbierać.Nagle rozległ się krzy k Anny. Nie! Mój Boże, ty lko nie to! Co?Anna podniosła fiolkę po tabletkach.Nina poświeciła latarką, lecz nie widziała, co by ło wefiolce. To moje  powiedziała Anna. Jak je zdoby ła? Niech pani pokaże!Anna podała Ninie pojemnik dłonią w wielkiej czerwonej rękawicy z jedny m palcempasującej do kombinezonu narciarskiego.Nina złapała go szy bko i rozszy frowała napis nawilgotnej, na wpół rozmokniętej ety kiecie. Diazepam  powiedziała. Ile ich by ło?Oczy Anny , szeroko otwarte z przerażenia, migotały w świetle latarki. Prawie wszy stkie. Tutaj?Jurij zatrzy mał samochód przy wjez
dzie na wÄ…skÄ… polnÄ… drogÄ™ i mrużąc oczy , przesunÄ…Å‚wzrokiem po zaÅ›nieżony ch polach.Może siÄ™ wahaÅ‚, ponieważ droga by Å‚a tak wÄ…ska, że prawie niewidoczna.StaÅ‚y przy niej ty lkocztery domy : dom Michaela, gospodarstwo Anny i dwa mniejsze domy niemal na samy mkoÅ„cu, przy Isterødvej.MaÅ‚o kto tÄ™dy jez
dził.Latem trawa na środku i po bokach by ła tak wy soka,że szurała o podwodzie, a w najwęższy ch miejscach również o boczne szy by.W jakiś dziwnysposób właśnie to sprawiało, że Natasza czuła się tu jak w domu  nie w domu Michaela, leczwłaśnie tutaj, na drodze do niego.Chodziło o samo miejsce.Kiedy mieszkała u Michaela,czasem, kiedy go nie by ło, robiła dziwne rzeczy.Na przy kład wy chodziła z domu, szła boso przezwy sy pane żwirem podwórko i na drugą stronę szutrowej drogi, a potem dalej skrajem drogiporośnięty m perzem, dzikim owsem, koniczy ną i niskimi krzakami dzikiego bzu.Póz
niej siadaławśród bujnej natury , tak by nie widzieć ceglastego domu ani garażu, ani żwiru, i czuła słońce natwarzy , pachnącą ziołami trawę, owady spacerujące na maleńkich nóżkach po jej bosy chstopach.Ciekawe, że kiedy zamieszkała z Michaelem, nie tęskniła za Pawłem i ich wy stawny mży ciem w Kijowie, ty lko za ty m cholerny m poboczem, takim jak to, na który m w dzieciństwiespędziła ty le czasu.Za poboczem wzdłuż drogi, którą razem z ojcem jez
dzili rowerami dodziadków, za poboczem, do którego obiecała sobie nigdy nie wrócić.Natasza poruszy ła się na swoim miejscu, żeby umożliwić dopły w krwi do rąk, terazzwiązany ch za plecami, i dotknęła języ kiem chwiejący ch się zębów trzonowy ch i dziąsła, którena szczęście przestało krwawić.W tej chwili na drodze przed nimi nie by ło najmniejszego śladu zieleni.Z
nieg zasy pał śladykół, mimo wszy stko widać by ło, że drogę wcześniej odśnieżano. Nie jest ślepa, można nią dojechać do większej drogi  powiedziała.Jurij milczał.Zgasił ty lko światła i wy siadł z samochodu.Widziała jego ciemną postać, gdyszedł w poprzek i znikał za pierwszy m zakrętem polnej drogi.Po wy łączeniu silnikaw samochodzie szy bko zrobiło się zimno.Natasza bez większej nadziei szarpnęła rękamiw wąskich plastikowy ch zaciskach, lecz szy bko zarzuciła ten pomy sł.W prawej dłoni i prawy mnadgarstku czuła mocny pulsujący ból, który ty lko się nasilał, gdy próbowała się uwolnić.Kobieta na ty lny m siedzeniu poruszy ła się niespokojnie.Teraz, gdy wewnątrz samochodu nieprzepły wała fala ciepłego powietrza, czuć by ło zgniły od paradontozy oddech Wiedz
my.Baba-Jaga.Zjadająca dzieci.Jurij wrócił i klnąc pod nosem, usiadł za kierownicą.Zdecy dowany mi ruchami zacząłmanewrować samochodem pomiędzy zaspami, nie włączając świateł.Z
nieży ca się nasilała.Płatki by ły twarde i kanciaste, drapały o szy bę jak pazury.Chciał zaparkować przed domem Michaela, lecz Natasza go powstrzy mała. To kawałek dalej  powiedziała. Następny dom.Z niejaką ulgą zauważy ła, że w domu Michaela nie ma śladu ży cia.Wy glądało na to, że jestpusty.Wtedy dostrzegła żółto-czarną taśmę z napisem POLICJA.Poczuła ucisk w piersi i sama niewiedziała, czy to strach się w niej obudził czy nadzieja.Bardzo by chciała, aby zjawił się jakiśmiły duński policjant i obronił ją przed Wiedz
mą i jej sy nem [ Pobierz całość w formacie PDF ]