[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Tylko trzy razy wsunąłeś na palec Pierścień,odkąd dowiedziałeś się, co posiadasz.Nie próbuj tego! To by cię zgubiło.Czy Gandalfnie mówił ci, że każdy z tych pierścieni daje władzę na miarę sił swego właściciela?Nimbyś umiał użyć tej władzy, musiałbyś wzrosnąć znacznie w siły, wyćwiczyć wolę wpanowaniu nad innymi.Lecz i tak, jako powiernik Pierścienia, jako ten, który go miał naswym palcu i widział rzeczy tajemne, zyskałeś już bystrość wzroku.Przeniknąłeś mojąmyśli jaśniej niż niejeden uznany Mędrzec.Zobaczyłeś Oko tego, który władaSiedmioma i Dziewięcioma.A czyż nie dostrzegłeś i nie poznałeś pierścienia na moimręku? Czyś ty widział mój pierścień? - zwróciła się do Sama.- Nie, pani - odpowiedział Sam.- Prawdę mówiąc, dziwiłem się właśnie, o czymrozprawiacie.Widziałem tylko gwiazdę przeświecającą przez palce.Ale jeśli mi paniwybaczy szczerość, powiem, że mój pan miał rację.Wolałbym, żeby pani wzięła od niegoPierścień.Zrobiłaby pani porządek z tym wszystkim.Zabroniłaby pani rozkopywaćzagrodę mojego staruszka i wyrzucać go na bruk.No i ukarałaby pani niektóre osoby zaich podłą robotę.- Tak - powiedziała Galadriela.- Tak właśnie byłoby z początku.Lecz, niestety, nieskończyłoby się na tym.Nie będziemy już więcej o tej sprawie mówili.Chodz
my!278Rozdział 8Pożegnanie z Lorienego wieczora wezwano drużynę ponownie do komnaty Keleborna, gdzie oboje władca elfów i pani Galadriela  powitali gości dwornymi słowy.Wreszcie KelebornTzaczął mówić o pożegnaniu.- Wybiła godzina  rzekł  i ci, którzy chcą dopełnić zadania, muszą uzbroić swoje serca,by opuścić nasz kraj.Kto nie chce iść dalej, może zostać u nas  na razie.Lecz zarównotym, którzy odejdą, jak i tym, którzy zostaną, nie wolno liczyć na spokój.Stanęliśmybowiem na krawędzi i waży się nasz los.Kto woli, niech tutaj czeka na rozstrzygnięcie,na dzień, gdy albo się przed nim świat otworzy znowu, albo wezwiemy go do walki wostatniej potrzebie tego kraju.Wówczas się okaże, czy będzie mógł wrócić do swojegodomu, czy też odejdzie do ojczyzny tych wszystkich, co polegli w boju.Zapadła cisza.- Wszyscy postanowili iść dalej  oznajmiła Galadriela patrząc im w oczy.- Jeśli o mnie chodzi  odezwał się Boromir  moja droga do domu prowadzi naprzód, anie wstecz.- To prawda  rzekł Keleborn  ale czy cała drużyna pójdzie z tobą do Minas Tirith?- Jeszcze nie ustaliliśmy, którędy iść  odparł Aragorn. Nie wiemy, co zamierzał zrobićGandalf po przejściu przez Lorien.Nie wiem nawet, czy miał jakieś wyraz
ne określoneplany.- Może nie miał  rzekł Keleborn  ale opuszczając ten kraj musicie pamietać o WielkiejRzece.Niektórzy z was zapewne wiedzą, że między Lorien a Gondorem nie sposóbprzeprawić się przez nią z bagażem inaczej niż łodzią.Czyż mosty Osgiliath nie zostałyzerwane, czyż wszystkich przepraw nie strzeże Nieprzyjaciel? Któryb brzegiempowędrujecie? Gościniec do Minas Tirith biegnie po zachodniej stronie, lecz prostadroga do waszego celu wiedzie na wschód od Rzeki, jej ciemniejszym brzegiem.Którybrzeg wybierzecie?- Jeśliby mnie pytano o zdanie, radziłbym iść zachodnim brzegiem, gościńcem do MinasTirith  odparł Boromir. Nie ja wszakże jestem przewodnikiem drużyny.Inni milczeli, Aragorn zaś, jak się zdawało, był w rozterce i zakłopotany.- Widzę, że nie wiecie, co robić  rzekł Keleborn. Nie do mnie należy wybór waszychdróg, lecz pomogę wam, ile w mojej mocy.Kilku uczestników wyprawy umie sobieradzić z łodzią: Legolas, który pochodzi z plemienia spławiającego tratwy po LeśnejRzece, Boromir z Gondoru i Aragorn  podróżnik.- No i jeden przynajmniej z hobbitów!  krzyknął Merry. Nie wszyscy u nas patrzą nałodzie jak na dzikie konie.Mój ród mieszka nad Brandywiną.- Tym lepiej!  powiedział Keleborn. W takim razie dostarczę waszej drużynie łodzi.Muszą być małe i lekkie, bo jeśli wypadnie wam dalej podróżować wodą, będzie trzeba jew niektórych miejscach przenosić.Spotkacie na rzece progi Sarn Gebir, a może dotrzecienawet do wielkich wodogrzmotów Rauros, gdzie woda rzuca się gwałtownie w dół z NenHithoel.Mogą się zdarzyć również inne przeszkody.Dzięki łodziom podróż będzieciemieli przynajmniej na początek ułatwioną [ Pobierz całość w formacie PDF ]