[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na początku naszej współpracy dał mi pan wyraz
niedo zrozumienia, \
e ocenianie pana działań nie nale\
y do moich obowiązków.O ile sobieprzypominam, podkreślił pan, \
e nie \
yczy pan sobie moich osobistych osądów, a tak\
e tortuna pana urodziny; chciał pan wyłącznie moich umiejętności i mojego czasu.Czy mam robićnotatki w czasie tego spotkania?Matt powstrzymał pełen zaskoczenia uśmiech.Najwyraz
niej ta, tak dawno zrobionauwaga, irytowała ją przez wszystkie te lata.- Myślę, \
e to dobry pomysł, \
eby robiła pani notatki.Proszę zwrócić szczególnąuwagę na wszystko, na co zgodzą się panna Bancroft lub jej prawnik; mam zamiarwyegzekwować dotrzymanie wszelkich obietnic.- Oczywiście - powiedziała, zamierzając wyjść.Głos Matta dobiegający zza jej pleców zatrzymał ją w pół kroku.- Panno Stern? - Odwróciła się, stała wyprostowana, ołówek miała gotowy donotowania.Matt zapytał \
artobliwie: - Czy ma pani jakieś imię?- Jak najbardziej - odparła, marszcząc brwi.- Czy mógłbym go u\
ywać?- Oczywiście.Chocia\
nie sądzę, \
eby Eleanor było tak pasującym do pana imieniemjak Matthew.Zaskoczony jej niewzruszonym spokojem stłumił gwałtowny wybuch śmiechu,niepewny, czy \
artowała, czy mówiła serio.- Czy sądzi pani - powiedział śmiertelnie powa\
nie - \
e pani i ja moglibyśmyzachowywać się w stosunku do siebie.trochę mniej oficjalnie?- Podejrzewam, \
e sugeruje pan mniej formalny sposób bycia, bardziej typowy dlasekretarki i jej pracodawcy?- Tak, prawdę mówiąc, to właśnie proponuję.Uniosła lekko brwi, ale tym razem Matt dostrzegł w jej szarych oczachporozumiewawczy uśmiech.- Czy to znaczy, \
e będę musiała obdarowywać pana tortem w dniu urodzin?- Niewykluczone - powiedział z nieśmiałym uśmiechem.- Zanotuję to - odparła i kiedy rzeczywiście to zrobiła, nie wytrzymał i wybuchną?śmiechem.- Czy coś jeszcze? - zapytała i po raz pierwszy od tylu lat Eleanor Sternuśmiechnęła się do niego.Ten uśmiech rozpromienił całą jej twarz.- Tak, mam jeszcze jedno pytanie.- zawahał się.- To bardzo dla mnie wa\
ne ichciałbym, \
eby pani się skoncentrowała.Spowa\
niała natychmiast.- Słucham pana.- Czy pani zdaniem ta sala konferencyjna robi zdecydowanie dobre wra\
enie, czy jestostentacyjna?- Jestem całkowicie przekonana - odpowiedziała, zachowując kamienną twarz - \
epanna Bancroft będzie pełna podziwu.Mart patrzył zaskoczony, jak obróciła się na pięcie i nie pytając, czy ma jeszcze jakieśprośby, wybiegła z pokoju.Był prawie pewien, \
e ramiona podejrzanie jej dr\
ały.Peter Vanderwild krą\
ył nerwowo po sekretariacie panny Stern, czekając, a\
siępojawi zza drzwi gabinetu Farrella i zezwoli mu na wejście do środka.Wyszła, wniezwykłym dla niej pośpiechu, a Peter przygotował się do roli występnego uczniakastającego oko w oko ze srogim pedagogiem.- Pan Farrell chce mnie widzieć - powiedział, starając się ukryć podniecenie wywołanetym pilnym wezwaniem.- Powiedział, \
e to bardzo pilne, ale nie powiedział, czego todotyczy, i ja.ja nie wiedziałem, jakie dokumenty przynieść.- Sądzę - powiedziała dziwnym, przyduszonym głosem - \
e nie będzie panpotrzebował \
adnych dokumentów.Mo\
e pan wejść.Peter spojrzał na nią z zaciekawieniem i szybko wszedł do gabinetu.Dwie minutypóz
niej ju\
wycofywał się z biura Matta, tak zdziwiony i pełen obaw, \
e niechcący wpadł naróg biurka panny Stern.Spojrzała na niego.- Był pan w stanie odpowiedzieć na pytania pana Farrella bez swoich dokumentów?Chciał rozwiać swoje wątpliwości i dlatego podjął wyzwanie, chocia\
wiedział, \
e toona będzie w tej potyczce wygraną stroną.- Tak, panno Stern, ale.nie jestem pewien, czy odpowiedziałem prawidłowo - zacząłszczerze.- Czy, pani zdaniem, sala konferencyjna prezentuje się bardzo dobrze czy jest tylkoostentacyjna?- Prezentuje się bardzo dobrze - zapewniła.Peter wyraz
nie się odprę\
ył.- To właśnie powiedziałem.- To dał pan prawidłową odpowiedz
.Patrzył na nią zdziwiony.Był przekonany, \
e w jej spojrzeniu dostrzega sympatię irozbawienie.Odkrycie, \
e pod tą lodowatą powłoką czaiło się trochę ciepła, było szokujące.Zastanawiał się, czy jej tak poprzednio niemiłe nastawienie do niego było spowodowane jegowłasną sztywnością.Zdecydował, \
e kupi jej na gwiazdkę pudełko czekoladek.Kiedy Meredith weszła do hallu budynku Intercorpu, Stuart z teczką w dłoni ju\
na niączekał.- Wyglądasz cudownie - powiedział, ujmując jej dłoń.- Doskonale.Spokojna i pewnasiebie.Po godzinnych deliberacjach tego poranka, Meredith zdecydowała, \
e wło\
y \
ółtąwełnianą suknię, a do tego, dla kontrastu, granatowy płaszcz te\
z \
ółtymi wykończeniami [ Pobierz całość w formacie PDF ]