MS03

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dam ci znać gdy dostanę wiadomość od Dominica.Uważaj na siebie,TomDobra robota, Tom, myślę.To irytujące, że Dominic nie odpowiedziałbezpośrednio, ale przynajmniej zmniejszył się obszar poszukiwań do jednej częściParyża.Będę potrzebowała ładowarki zdałam sobie sprawę.Telefon jest mipotrzebny do korzystania z Internetu.To będzie moje pierwsze zadanie, gdy dotrędo dworca Gare du Nord.Dwadzieścia minut pózniej, idę peronem z wszystkimi innymi podróżnymi.Byłam w Paryżu kiedyś na wycieczce szkolnej.Nie rozumiem ani słowa zfrancuskiego, ale jestem dumna, że dotarłam aż tutaj.Muszę znalezć bankomat iwybrać trochę euro z banku, a następnie poszukam kiosku z telefonami.Gdyznalazłam takowy sklepik sprzedawca nie rozumie, że chcę, ładowarkę do mojegotelefonu.Kilka minut pózniej, jestem już dumnym posiadaczem ładowarkiprzewodowej dla europejskich gniazdach.Pierwsza misja zrealizowana.W innymkiosku turystycznym, kupiłam mapę Paryża i metra.Robię duże kroki. Sadie Mathiews Obietnice po zmierzchu tłumaczenie: Karola (marton)Znajduję cichy zakątek gdzie mogę popatrzeć na plany i wytyczyć drogę dokądmuszę pójść.Z pomocą internetu, lokalizuję obszar St Germain i najbliższą linięmetra.Dobra.Nie ma sensu czekać w nieskończoność.To miejsce, gdzie pójdę.Metro paryskie różni się od metra londyńskiego jednak łatwo znajduję mojądrogę.Decyduję się pojechać na dworzec ze St Germain-des-Pr�s ponieważ tonajtańsza droga, więc idę na dół do stacji, kupuję bilet z kabiny z moim strasznymfrancuskim idę na Linię 4, która zatrzymuje się w St Germain-des-Pr�s.Kwadratowy pociąg przyjeżdża prawie natychmiast rycząc wzdłuż, i patrzę nainnych dojeżdżających.Czuję się podniecona ponieważ pociąg przechodzi przezkażdą stację o romantycznej nazwie - Ch�teau d'Eau, Ch�telet, Cit� - i zabieramnie bliżej Dominica.Wysiadam przy St Germaindes- Pr�s i, ponieważwychodzę ze stacji, zdaję sobie sprawę, że moje zadanie będzie trudniejszeponieważ zapadł wieczór.Tu jest o jedną godzinę do przodu czyli jest dziecinnapora ale są światła, które oświetlają Paryż, tak jak Londyn.Wszędzie też sąbłyskotliwe dekoracje świąteczne.Jestem na rynku zdominowanym przez dużykościół, jego oświetlenie przebija granatowe niebo jak wielki dart szaro-złoty.Ledwo mogę oddychać z podniecenia.Jestem tutaj, w Paryżu!Stoję na pięknym placu, który jest oświetlony przez witryny kawiarni ibarów, ludzie chodzą i czuć francuską atmosferę.Teraz wszystko, co musiszzrobić, to znalezć Dominica.Jak trudne to może być? Wyciągam mój telefon isprawdzam.Nie ma nic od Toma.Pójdę do kawiarni by zobaczyć, czy mogę naładować telefon i zamówićfiliżankę kawy.Muszę pomyśleć, co robić dalej.Podchodzę do najbliższejkawiarni i natychmiast czuję się nieswojo.Jest pełna ludzi biznesusprawdzających telefony podczas popijania kawy albo kieliszki z winem.Pięknekobiety siedzą, z małymi psami pokojowymi włożonymi w olbrzymie torebki.Jestem zbyt nieśmiała, aby iść do takiego miejsca.Idę dalej wzdłuż drogi, i Sadie Mathiews Obietnice po zmierzchu tłumaczenie: Karola (marton)widzę spokojniejsze, przytulnie wyglądające miejsce zwane Chez Albert, zestolikami na zewnątrz.Zbieram się na odwagę i siadam przy jednym z pustychstolików.Kelner podchodzi i mówi coś po francusku.- Caf� au lait, s il vous pla�t,- Odpowiadam mu kalecząc francuski, że chcękawę.Wada bycia cudzoziemcem jest taka, że nie można zapłacić telefonem.Muszę ruszyć się do środka, decyduje się na ten ruch pózniej, bo lubię być tutaj zszansą, że Dominic może przechodzić obok.Wyobrażam sobie go teraz wmieszkaniu tego ważnego człowieka, inspirując go jego retoryką i namiętnością byinwestować miliony dolarów w jego nowe przedsiębiorstwo.Jeśli każdy możerobić to, Dominic też może.Kelner wraca z czarną kawą i dzban gorącego mleka, i kładzie przy mnie,wraz z rachunkiem.Rzucam okiem na to.Pięć euro za filiżankę kawy! Tak więc,przypuszczam, że to jest jak wchodzenie do kawiarni w Knightsbridge - to będziedrogie choćby nie wiem co.Co zrobię jeśli nie znajdę Dominica? To nie jest problem, mówię sobiestanowczo.Pojadę Eurostar do domu albo znajdę hotel, jeśli to konieczne.Alerozważanie innych alternatyw nie wydają się być niezbędnymi.Coś mi mówi , że znajdę go.I nagle mój telefon, budzi się do życia i błyskaświatłem.To jest mail od Tom. Sadie Mathiews Obietnice po zmierzchu tłumaczenie: Karola (marton)Rozdział 5Jestem w holu wytwornego butiku hotelowego na eleganckiej ulicy w StGermain.Jest to ta część Paryża, która jest bardzo droga i nawet nie śmiemzapytać ile kosztuje pokój, jako że białe wino które sączę kosztowało mniedziesięć euro.Tom wysłał mi nazwę hotelu, w którym Dominic się zatrzymał.Znalazłam go za pomocą aplikacji mapy w smartfonie.Po dotarciu na miejsce,odświeżyłam się i wróciłam do holu, siadając na bardzo ładnej kanapie w paski.Zajęłam się czytaniem magazynu i ukradkiem obserwuję wszystkichwchodzących i wychodzących do holu, w międzyczasie sącząc drinka.Jest mi tubardzo wygodnie.Jednak mam nadzieję, że Dominic pojawi się niedługo,ponieważ nie wiem na ile kieliszków wina lub drinków mogę sobie pozwolić.A co jeśli jest gdzieś na kolacji i wróci pózno? Jak długo pozwolą mi tusiedzieć? Poza tym, umieram z głodu.Zdaję sobie sprawę, że przez cały dzień nic nie jadłam.Staram się niemyśleć o tych wszystkich wspaniałych restauracjach, znajdujących się niedaleko,które serwują pyszne dania kuchni francuskiej.mój żołądek burczy tęsknie.Nagle jedzenie jest ostatnią rzeczą, o jakiej myślę.Czuję to zanimcokolwiek mogę zobaczyć.Jak zwierzę wyczuwające grzmot, jestem wyczulonana to coś w powietrzu i każdy włos na mojej skórze to potwierdza.Wiem, nawetnie patrząc, że chemia w pokoju się zmieniła i że wydarzy się coś cudownego.Totak jakby pokój wypełnił się cudownym aromatem, albo jakby nagle zaczęła graćnajpiękniejsza muzyka.Napełnia mnie to radością.On jest tutaj.Wiem to.Obracam głowę i kieruję wzrok na wejście hotelowe [ Pobierz całość w formacie PDF ]