[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rycerze złożyli kopie w toki i z łomotem kopyt poszli na się wzdłuż bariery.Jeden,jak wynikało z godeł na kropierzu, wyobrażających szczyt góry nad srebrno-czerwoną581szachownicą, pochodził z rodu Hobergów.Drugi rycerz był Polakiem, świadczył o tymherb Jelita na tarczy i kozioł w klejnocie modnie zakratowanego turniejowego hełmu.Europejski turniej księcia Jana przyciągnął mnóstwo gości ze Z
ląska i zagranicy.Przestrzeń między płotami szranków i specjalnie ogrodzony plac wypełniali bajecz-nie kolorowi rycerze i giermkowie, w tym i przedstawiciele co ważniejszych śląskichrodów.Na tarczach, końskich kropierzach, lentnerach i wapenrokach widniały zatemjelenie poroża Bibersteinów, baranie głowy Haugwitzów, złote klamry Zedlitzów, turzełby Zettritzów, szachownice Borschnitzów, skrzyżowane klucze Uechteritzów, ryby Se-idlitzów, bełty Bolzów i dzwonki Quasów.Jakby tego było mało, tu i ówdzie widziałosię godła czeskie i morawskie  ostrzewie panów z Lipy i Lichtenburka, odrzywąsypanów z Kravarz, Dube i Bechyni, osęki Mirovskich, lilie Zvolskich.Nie brakowałoi Polaków  Starychkoniów, Awdańców, Doliwów, Jastrzębców i A
odziów.Wspomożeni potężnymi ramionami Samsona Miodka Reynevan i Szarlej wdrapalisię na węgieł, a potem na dach budy kowala.Stamtąd Reynevan uważnie zlustrowałbliską już trybunę.Zaczął od końca, od osób mniej ważnych.Był to błąd.582 Na Boga  westchnął bardzo głośno  Adela tam jest! Tak, na mą duszę.Natrybunie! Która to? Ta w zielonej sukni.Pod baldachimem.Obok. Obok samego księcia Jana  nie przegapił Szarlej. Rzeczywiście, piękność.Cóż, Reinmarze, gustu gratuluję.Znajomości kobiecej duszy pogratulować nie mogę.Potwierdza się, oj, potwierdza mój pogląd, że poronionym pomysłem była nasza ziębic-ka odyseja. To nie jest tak  zapewnił sam siebie Reynevan. To nie może być tak.Ona.Ona jest więz
niem. Czyim, zastanówmy się?  Szarlej osłonił oczy dłonią. Obok księcia siedziJan von Biberstein, pan na zamku Stolz, za Bibersteinem leciwa niewiasta, której nieznam. Eufemia, starsza siostra księcia  rozpoznał Reynevan. Za nią.CzyżbyBolko Wołoszek?583 Dziedzic na Głogówku, syn księcia opolskiego  Szarlej jak zwykle imponowałwiedzą. Obok Wołoszka zaś siedzi starosta kłodzki, pan Puta z Czastolovic, z żo-ną, Anną z Kolditzów.Dalej siedzą Kilian Haugwitz i jego małżonka Ludgarda, dalejstary Herman Zettritz, dalej Janko z Chotiemic, pan na zamku Książ.Właśnie wstajei bije brawo Gocze Schaff z Greifensteinu, z żoną, chyba, obok niej zasiada MikołajZedlitz na Alzenau, starosta otmuchowski, obok niego Gunczel Z
winka ze Z
win, dalejktoÅ› z trzema rybami w polu czerwonym, a wiÄ™c Seidlitz albo Kurzbach.Z drugiej zaÅ›strony dostrzegam Ottona von Borschnitz, dalej któregoÅ› z Bischofsheimów, dalej wi-dzÄ™ Bertolda ApoldÄ™, czeÅ›nika z Schönau.Dalej siedzÄ… Lotar Gersdorf i Hartung vonKlüx, obaj A
użyczanie.Na dolnej ławie zasiadają, jeśli mnie wzrok nie myli, Borutaz Więcemierzyc i Seckil Reichenbach, pan na Ciepłowodach.Nie, Reinmarze.Niewidzę nikogo, kto mógłby uchodzić za strażnika twojej Adeli. Tam dalej  bąknął Reynevan  siedzi Tristram von Rachenau.To krewniakSterczów.Tak samo von Baruth, ten z turem w herbie.A tam.Ach! Psiakrew! To byćnie może!Szarlej mocno złapał go za ramię, gdyby nie to, Reynevan byłby spadł z dachu.584 Czyj to widok  spytał zimno  tak tobą wstrząsnął? Widzę, że twe wytrzesz-czone oczy przylgnęły do dziewoi z jasnymi kosami.Tej, do której zalecają się właśniemłody von Dohna i jakiś polski Rawicz.Znasz ją? Któż to jest? Nikoletta  powiedział cicho Reynevan. Nikoletta Jasnowłosa.* * *Plan, zdawałoby się, genialny w swej prostocie i zarazem zuchwałości, wziął w łeb,przedsięwzięcie nie powiodło się na całej linii.Szarlej przewidywał to, ale Reynevannie dał się powstrzymać.Do zaplecza turniejowej trybuny przylegały prowizoryczne konstrukcje, zbudowa-ne z pali i rusztowań opiętych płótnem.Widzowie  przynajmniej ci lepiej urodzenii sytuowani  spędzali tam przerwy w turnieju, bawiąc się wzajem rozmową, flirtująci popisując strojem.A także racząc się jadłem i napitkiem  w stronę owych namiotów585co i rusz bowiem posługacze toczyli beczki, nosili antałki i kadki, transportowali nosi-dła z koszami.Pomysł, by zakraść się do kuchni, wmieszać między sługi, chwycić koszbułek i udać się z nim do namiotu, Reynevan uważał za genialny właśnie.Niesłusznie.Udało mu się dotrzeć jedynie do przedsionków, do miejsca, w którym produktyskładowano, a z którego dalej nosili je paziowie.Reynevan, konsekwentnie realizującswój plan, postawił kosz, niepostrzeżenie wymknął się z szeregu wracających do kuchnipachołków i zakradł za namioty.Wyciągnął sztylet, by wyciąć w płótnie dziurkę obser-wacyjną.I wtedy go capnięto.Unieruchomił go chwyt kilku par krzepkich rąk, żelazna dłoń ścisnęła za gardło,druga, równie żelazna, wydusiła sztylet z palców.Wewnątrz pełnego rycerstwa namiotuznalazł się szybciej, niż się spodziewał, choć niezupełnie tak, jak się spodziewał.Pchnięto go silnie, upadł, tuż przed sobą zobaczył modne ciżmy z nieprawdopodob-nie długimi noskami.Ciżmy takie zwano poulaines, nazwa zaś, choć europejska, wcalenie z Europy się brała, lecz od Polski, obuwiem takim zasłynęli bowiem na cały światszewcy krakowscy.Szarpnięto go, wstał.Znał z widzenia tego, który go szarpnął! Byłto Tristram Rachenau.Krewniak Sterczów.Towarzyszyło mu kilku Baruthów z czarny-586mi turami na lentnerach, też Sterczowskich powinowatych.Reynevan nie mógł gorzejtrafić. Zamachowiec  przedstawił go Tristram Rachenau. Skrytobójca, mości ksią-żę.Reinmar z Bielawy.Otaczający księcia rycerze zaszemrali groz
nie.Książę Jan Ziębicki, przystojny i postawny czterdziestoletni mężczyzna, odziany byłw czarny obcisły justau-corps, na którym nosił modnie obfitą, obszytą sobolami bordo-wą houppelande.Na szyi miał ciężki złoty łańcuch, na głowie modny chaperon turbanz opadającą na ramię liripipe z flamandzkiego muślinu [ Pobierz całość w formacie PDF ]