Rodrigues dos Santos Jose Kodeks 632

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. PUC? Pontyfikalny Uniwersytet Katolicki w Rio de Janeiro, gdziewykładam wyjaśnił Moliarti. Tak więc wybrałem się do Lizbony,by z nim porozmawiać, i przekonałem go do objęcia kierownictwanad tym projektem. Uśmiechnął się. Sądzę, że siłę perswazjiwzmocniły również wysokie honoraria, jakie oferujemy. American History Foundation szczyci się tym, że jest instytu-cją, która płaci najlepiej swoim współpracownikom chełpił sięSavigliano. Najwięcej wymagamy, najlepiej płacimy.59 Tak, wydawało się nam, że profesor Toscano jest najbardziejodpowiednią osobą podjął jego kolega. Co prawda, nie pisałnajlepiej.Wydaje się, że to problem niektórych portugalskich histo-ryków.Ale nie stanowiło to istotnej przeszkody.Do poprawienia sty-lu mamy tu specjalistów, takich Hemingwayów, którzy sprawią, żeprofesor Toscano upodobni się pod tym względem do Johna Gris-hama.Obaj członkowie fundacji się roześmieli. A dlaczego nie do Jamesa Joyce'a? zapytał Tom�s. Mówisię, że to najznakomitszy pisarz języka angielskiego. Joyce?! wykrzyknął Savigliano. Jesus Christ! Ten pewniepisze jeszcze gorzej niż Toscano!Nowe wybuchy śmiechu. No, dosyć już pogaduszek powiedział w końcu Moliarti.Na czym to ja skończyłem? Na tym, że profesor Toscano był najbardziej odpowiedni, alezle pisał podpowiedział Portugalczyk. O tak westchnął Nelson głęboko. Właściwie to powie-działbym, że profesor najbardziej pasował do profilu, jaki mi nakre-ślono. Czy to nie to samo?Amerykanin zrobił grymas. Niezupełnie to samo.Widzi pan, Toscano borykał się z pew-nymi problemami, o czym miałem okazję się przekonać. Wypił łykkawy. Przede wszystkim nie był osobą, która trzyma się swojegozakresu badań.Był człowiekiem niezdyscyplinowanym, podążał zatropem, który, choć ciekawy, nie wnosił niczego istotnego do powie-rzonego mu zadania.Tym samym tracił mnóstwo czasu na rzeczy znim niezwiązane.Po drugie, nie lubił zdawać relacji z wykonanejpracy.Chciałem śledzić rozwój badań i prosiłem go o regularnesprawozdania, ale on odburkiwał tylko pod nosem jakieś bezsensow-ne dyrdymały.Oznajmił mi nawet, że doszukał się dokumentów nie-zwykłej wagi, które zmienią sposób myślenia o epoce odkryć geogra-ficznych, spowodują prawdziwą rewolucję.Kiedy pytałem, czego do-tyczyły, milczał jak grób.Kazał mi czekać. I czekaliście? Czekaliśmy.Nie mieliśmy wyboru, nieprawdaż? A potem?60 Potem zmarł oznajmił ponuro Savigliano. Hmm mruknął zamyślony Tom�s. Nie wyjaśniając, co tobyło za odkrycie? Właśnie. Rozumiem odrzekł Portugalczyk, opierając się o kanapę. Ina tym polega wasz problem.Moliarti odkaszlnął. To jeden z naszych problemów. Podniósł palec wskazujący. Ale nie jedyny, być może nawet nie największy. Ach nie? zdziwił się gość. Nie odparł tamten. Największy problem polega na tym, żetermin prezentacji wyników badań upływa za trzy miesiące i niemamy czego przedstawić. Jak to? Tak jak mówię.Za trzy miesiące zaczynają się obchody pięćset-lecia odkrycia Brazylii, a wkład American History Foundation niebędzie widoczny.Jak już panu wyjaśniłem, profesor Toscano miałmanię sekretów i nie przekazał nam żadnych materiałów.Zostawiłnas z pustymi rękami.Nie mamy nic. Zgiął palec wskazujący wstronę kciuka, tworząc kółko. Zero. Po raz pierwszy w swojej karierze fundacja nie będzie miałażadnego udziału w wielkim wydarzeniu historycznym dotyczącymnaszego kontynentu dodał Savigliano. Wstyd skomentował Nelson, potrząsając głową.Obydwaj spojrzeli na Portugalczyka z oczekiwaniem. Właśnie dlatego skontaktowaliśmy się z panem wyjaśniłprzewodniczący. Chcemy, by odzyskał pan wyniki pracy profesoraToscano. Ja? Tak, pan potwierdził, wskazując na niego palcem. Będziepan miał dużo do zrobienia i będzie pan musiał zrobić to szybko.Potrzebujemy gotowego manuskryptu najdalej za dwa miesiące.Na-sze wydawnictwo może w ciągu zaledwie jednego miesiąca wprowa-dzić książkę na rynek, ale cudów zdziałać nie potrafi.W połowiemarca praca musi być już zakończona.61Tom�s patrzył na niego osłupiały. Przepraszam bardzo, ale zaszła jakaś pomyłka. Pochylił siędo przodu i położył dłoń na sercu. Nie jestem znawcą epoki odkryćgeograficznych.Specjalizują się w innej dziedzinie.Jestem paleogra-fem i kryptoanalitykiem, moja praca polega na odszyfrowywaniuukrytych informacji, interpretacji tekstów i ocenie ich wiarygodno-ści.W tym jestem dobry, najlepszy w swojej dziedzinie.Jeśli potrze-bujecie specjalisty od epoki odkryć, to chętnie wskażę wam odpo-wiednie osoby.W moim instytucie, na Uniwersytecie Nowym w Li-zbonie, pracują profesorowie o wiele bardziej ode mnie kompetentniw zakresie tych badań.Właściwie to już przychodzą mi do głowy od-powiednie nazwiska.Ale nie ja, moi drodzy, nie ja. Spojrzał na obuAmerykanów. Wyraziłem się jasno?Tamci spojrzeli na siebie. Tom, wyraził się pan wystarczająco jasno odrzekł Savigliano. Tylko że my chcemy zatrudnić właśnie pana.Noronha obserwował go nieruchomo przez dwie długie sekundy. Prawdopodobnie nie wytłumaczyłem tego dostatecznie dobrze powiedział w końcu. Tom, pan wytłumaczył to bardzo dobrze.Crystal clear.Myślę,że to my nie wytłumaczyliśmy wszystkiego wystarczająco zrozumiale. Jak to? Proszę posłuchać, nam nie jest potrzebny znawca epoki odkryć wyjaśnił przewodniczący. Od tego mamy tu Nela. Wskazałkciukiem na Moliartiego. Najbardziej brakuje nam kogoś, kto po-może zrekonstruować wszystko, co profesor Toscano znalazł na te-mat odkrycia Brazylii. Ależ o tym właśnie mówię upierał się Tom�s. Zrozumia-łem już, że nie chcecie kolejnego historyka do dalszych badań, alekogoś, kto zajmie się tym, co zostało już opracowane, i przygotujepublikację.Zwietnie.Ale któż lepiej nadaje się do tego zadania, jeżelinie prawdziwy specjalista w dziedzinie odkryć geograficznych, co? Jana pewno nie jestem właściwą osobą, rozumiecie? Jestem znawcąpaleografii i kryptoanalizy, nie potrafię wam pomóc.Pojmujecie? Nie, to pan jeszcze nas nie zrozumiał odparł Savigliano.62Jak przed chwilą panu powiedziałem, profesor Toscano był osobąlubiącą utrzymywać wszystko w tajemnicy.Nie przedstawiał namsprawozdań okresowych, nic nam nie mówił, pozostawiał nas w nie-wiedzy.Kiedy zadawałem mu pytania, uciekał się do wykrętów i uni-kał tematu.Dochodziło nawet do kłótni na tym tle. Odetchnął głę-boko. Jednak jego mania tajemniczości doszła do kompletnegoabsurdu.Kategorycznie wymagał, aby nikt nie dowiedział się o jegoodkryciu.W paranoicznym strachu, że wszyscy chcą mu wykraśćsekret, zdecydował się ukryć wszelkie zgromadzone informacje. W jaki sposób? O tym właśnie mówię! wykrzyknął Moliarti. Schowałwszystko.Wszystko! Zostawił zaszyfrowane zagadki.Prawda jesttaka, że te dokumenty nie są dla nas dostępne. Nachylił się do No-ronhy. Tom, jest pan Portugalczykiem i znawcą kryptoanalizy.Topan jest kluczem do rozwiązania problemu.Zdziwiony profesor ponownie oparł się na kanapie. Nie.ee.to naprawdę. Będzie mógł pan liczyć na moją pomoc podkreślił Nelson.Jestem do pańskiej dyspozycji w każdej potrzebie. Zawahał się.Chociaż będę też wymagał od pana bieżących sprawozdań z postę-pów w pracy. Nie tak prędko uciął Tom�s. Nie wiem, czy mogę sobie nato pozwolić [ Pobierz całość w formacie PDF ]