[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Należy też zauważyć, że Oblubieniec nie zaklina tu samych władz pożądliwości gniewliwych,gdyż one zawsze są w duszy, lecz tylko ich niepokojące i nieumiarkowane akty, oznaczone tuprzez lwy, jelenie i rogacze skaczące, one bowiem w tym stanie duszy koniecznie powinnyzaniknąć.Góry, doliny, rozłogi.8.Przez te trzy wyrazy są oznaczone wadliwe i nieodpowiednie czyny trzech władz duszy:pamięci, rozumu i woli.Czyny te są wtedy nieuporządkowane i niedoskonałe, gdy sięgająponad swą miarę zbyt wysoko lub zbyt nisko, albo choćby nie przekraczały tych granic, gdysię skłaniają bardziej ku jednej skrajności.A więc przez góry, które są bardzo wysokie, sąoznaczone czyny, które sięgają do zbyt wielkiej i nie odpowiadającej im wielkości.Przezdoliny, które są bardzo niskie, są oznaczone czynności tych trzech władz mieszczące się wramach bardziej ciasnych i szczupłych, niż im to odpowiada.Przez rozłogi wreszcie, które niesą ani zbyt wysokie, ani zbyt niskie, lecz mają w sobie coś z jednego i drugiego, są oznaczoneczynności władz, wychylające się nieco ponad słuszną miarę i poziom.Bo chociaż nie są oneostatecznie wykolejone, co by się zdarzyło, gdyby popadły w grzech śmiertelny, to jednakwciąż jeszcze wahają się na stronę czy to grzechu powszedniego, czy też niedoskonałości,choćby nawet małej, popełnionej przez rozum, pamięć czy wolę.Wszystkie te akty, przekraczające słuszną miarę, również zaklina Oblubieniec aby ustały nadźwięki lir i śpiew syren.Te dźwięki oraz śpiew tak wpływem swoim utrzymują owe trzywładze duszy na właściwym stopniu działalności, że zajęte swym słusznym działaniem nietylko nie popadają w krańcowość, ale się nawet ku niej nie skłaniają.Następują dalszewiersze:Wody, przestworza jaśniejące,Upiory nocne, sen niepokojące.4319.Również przez te cztery wyrazy oznacza tu odczucia czterech namiętności, którymi - jakjuż wspomnieliśmy - są: ból, nadzieja, radość, obawa.Przez wody rozumieją się odczucia bólu, które trapią duszę, gdyż tak jak woda wlewają się doniej.Toteż Dawid, mówiąc o nich, woła do Boga: Salvum me fac, Deus, quoniamintra.veru.nt aquae usque ad animam meam; ―Wybaw mnie, Boże, bo weszły wody aż doduszy mój ej" (Ps 68,2).Przez przestworza rozumie odczucia nadziei, bo tak jak powietrze poruszone wiatrem, leci iona do nieobecnego przedmiotu, którego się spodziewa.I o tym również mówi Dawid: Osmeum aperui, et attraxi spiritum, quia mandatu tua desiderabam (Ps 118, 131), tj.otworzyłemusta mojej nadziei i zaczerpnąłem powietrza mego pragnienia, gdyż spodziewałem się ipragnąłem przykazań Twoich.Przez jaśniejące wyrażone są odczucia namiętności radości, które zapalają serce jak ogień idlatego mówi dalej Dawid: Concaluit cór meum intra me, et in meditatione mea exardescetignis; ―Rozgorzało serce moje we mnie, a w rozmyślaniu moim rozpalił się ogień" (Ps 38, 4).Czyli w rozmyślaniu moim rozbłyśnie we mnie radość.Przez upiory nocne wyraża tu odczucie innej namiętności, którą jest obawa.Odczucia te uosób duchowych, które jeszcze nie osiągnęły zaślubin duchowych, o jakich mówimy, sączasem bardzo wielkie.Pochodzą one bądź to ze strony Boga, który w czasie, gdy chce imdać niektóre łaski, jak to wyżej mówiliśmy, zsyła na nie obawę i strach w duchu orazzalęknienie ciała i zmysłów, które nie są jeszcze dostatecznie umocnione, udoskonalone iprzygotowane na przyjęcie takich darów; bądź też ze strony szatana, który w tym czasie, gdyBóg daje duszy to ukojenie i słodycz w sobie, zazdroszcząc jej tego szczęścia i spokoju, ichcąc ją go pozbawić, usiłuje przejąć ją obawą i przerażeniem, a czasem grozi jej nawet w jejwnętrzu.Gdy zaś widzi, że do samej głębi jej wnętrza nie może się dostać, gdyż jest głębokoskupiona i zjednoczona z Bogiem, stara się zewnątrz, w części zmysłowej, nękać ją różnymiroztargnieniami, przykrościami, bólami i przerażeniem zmysłów, próbując czy tym sposobemnie uda mu się zaniepokoić oblubienicy w jej łożu.Nazwani są ci szatani upiorami nocnymi, gdyż są duchami ciemności i usiłują pogrążyć duszęw mrokach, by przyćmić to światło Boże, którym się raduje.Nazywa ich upiorami niepokojącymi sen, ponieważ one to budzą i wyprowadzają duszę z jejsłodkiego snu wewnętrznego, a także i dlatego, ponieważ szatani, którzy to powodują,czuwają zawsze, aby wzniecać te obawy.Tego rodzaju obawy biernie przenikają w duchaosób już duchowych, czy to ze strony Boga, czy to szatana.Nie wspominam tu o innychobawach doczesnych czy naturalnych, gdyż takich obaw nie miewają osoby uduchowione.Cechą osób uduchowionych jest doznawanie raczej duchowych tylko obaw.43210 [ Pobierz całość w formacie PDF ]