[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. A ty nie wiesz?  dotarło do Hornena, który uśmiechał się błogodo swoich wspomnień. Co tam u nich? %7ładnego nie widziałeś? Widziałem. nie chciał o tym mówić.Po co? O kim? Chybatylko o A
ysym, bo A
ysy już gryzÅ‚ ziemiÄ™.Ale też przekrÄ™ciÅ‚ siÄ™ jakoÅ›gÅ‚upio  wylew, czy coÅ›.Reszta.Cholera, chciaÅ‚by siÄ™gnąć po szklanki wystawione na pół-ce kredensu, napeÅ‚nić je mocnÄ…, domowÄ… księżycowÄ… ze stojÄ…cej obokkara4ài i podpalać je jedna po drugiej.Chryste, jakby chciaÅ‚ mócjetak zapalać po kolei, z powagÄ…, i szeptać powoli: A
ysy.Gorak.Szra-ma.Pijawa.Billu.Ale co by mógł powiedzieć? Gorak  ma żonę idzieci.Szrama  gada, że zmądrzał i żebym się odpieprzył.Pijawa leje na to, stwierdził, że nie będzie więcej nadstawiać dupy za in-nych.Billu  może by i chciał, ale się obabił, sam wiesz, muszę pa-miętać o rodzinie.Więc lepiej nic nie mówić.I starać się zapomniećdawnych kumpli. Nic szczególnego.Porozrzucało nas, taki sezon.Coś tam pewniekręcą.Sięgnął po szklankę.Nie chciał pić gorzały, ale piwa nie odmówił.Trzeba pić piwo, czasem.Kto wie, czy to nie ostatnie w życiu. A tyco porabiasz? Ja wylazłem z tej amnestii Bordena, ty pewnie też?Szregi przygasł nagle.Przez cały czas opowiadał o tym, co wydarzy-ło się wcześniej, zanim go zwinęli.Hornen poczuł ukłucie w sercu.Więc to stąd, ta pod świadoma nieufność? Szregi nie chciał o tymmówić? No, jasne.Otworzył usta, zdobył się już, żeby cofnąć pytanie.Nie zdążył. Nic  powiedział Szregi, wzruszając ramionami. Co tu moż-na zrobić?Straciłem kontakt z ludz
mi, jak mnie wysłali na to zadupie.Siedzętu i gniję.Jesteś pierwszym człowiekiem, którego spotkałem.I też w przelocie,pójdziesz dalej, a ja zostanę i będę gnił dalej.Można zwariować. Wiesz co? Przez te parę lat ludzie się zmienili.Widziałem takich.Zajęli się układaniem życia, powiedzieli, że chcą żyć  normalnie.Niezrozum mnie z
le, nie wiem czy ty też.Pieprzyli mi, że w sumie itak sporo osiągnęliśmy, że zobacz, dużo się zmieniło na lepsze, tenOuentin nie jest taki najgorszy, teraz już nie ma tak, żeby ludzi braliw nocy i rozwalali bez sądu.i co zrobisz, muru nie przebijesz, naj-wyżej stwierdzą, że byli zbyt łagodni i znowu się zacznie, daj spokój Hornen rozłożył ręce. Nie śmiej się, słyszałem takie gadki odludzi, których byś o nie nigdy nie posądzał.Ale ty? Po cholerę tu sie-dzisz, nie możesz wracać do Arpanu, cholera, nie możesz sam czegośzacząć? Nie mów mi, że nie wiesz, jak to się robi. Teraz jest inaczej, Hornen.Ludzie są jacyś inni.Dostają, co nie-zbędne do życia, od reszty już się odzwyczaili.Mają jakieś szczątko-we poczucie bezpieczeństwa, sam wiesz.Ouentin jednak trochę wziąłbezpieczniaków za pysk, to fakt.Wszyscy są w jakiejś takiej apatii, wy-pruli się z sił, chcą już tylko spokoju, za każdą cenę.Chcą już tylkopić i spać spokojnie. Zawsze tacy byli.Zawsze musieliśmy się użerać sami, a hołotatylko trzęsła portkami. Nie wiem.Może oni zmądrzeli? Uważają, żeby ludzi nie wkur-wiać.Dawniej żyło się jak na bombie, wystarczyło tylko rzucić iskręi wybuchało.A teraz jak byś się taplał w błocie.Naprawdę.próbo-wałem, tsssss.i cisza.Zwis totalny. To nadal jest bomba, Szregi.Tylko zapalnik wyjęli.Załatwili wła-śnie takich jak my, tych wszystkich, co stwierdzili, że pieprzą i zaczę-li myśleć o sobie.Specjalnie nas powypuszczali i dali spokój, licząc na to, że zacznie-my układać sobie życie.Więc żebyś wiedział, że jak tu gnijesz, to bar-dziej im nie możesz dogodzić.Szregi milczał, patrząc gdzieś ponad nim, na ścianę. I to w końcu pieprznie, tak czy owak  podjął Hornen, prze-łknąwszy.Musi pieprznąć.Przecież cały ten świat jest od początku do końcazbudowany po wariacku.Z nikim się nie liczą ani z niczym, nawet zezdrowym rozsądkiem.Zauważyłeś, że o żarcie jest coraz trudniej? Wkońcu go zabraknie.I dobrze, bo inaczej to stado nigdy się nie ruszy.Kurwa, przecież to jest piętnastu facetów na krzyż! Oni w końcu mu-szą się rypnąć, aż wióry pójdą.I nie wolno nam tego momentu prze-gapić.Trzeba być w każdej chwili gotowym. Tak  mruknął Szregi.Wyglądał, jakby łamał się, walczył sam zesobą.A jednocześnie Hornen czuł bardzo wyraz
nie, że coś w nim sie-dzi, coś, do czego nie chce się przyznać.Niemal odbierał to od Szre-giego, tak mocno, jakby wzmacniacz, który nosił za kołnierzem, byłwłączony. Pewnie, że tak.Słuchaj Hornen  Szregi odetchnął głęboko i po-chylił się nad stołem, patrząc tamtemu w oczy. Przepraszam cię zato pytanie: robisz w czymś teraz? Możesz mi powiedzieć? Owszem  odpowiedział sztywno (kurwa, no przecież komujak komu, Szregiemu można ufać!)  Robię i to jest naprawdę dużasprawa. Masz rację.Ja mam dość tego gnicia.Czekałem na coś, sam niewiem na co.Pomóż mi wejść w tę robotę.Znasz mnie. przy tych słowach za-ciął się nagle, jakby stanęły mu w gardle. Nie nawalę.Możesz.? Nie, sam wiesz.Nie kieruję tymi sprawami, mam swoją działkę iodwalam ją jak umiem. Cholera.nie wiedziałem, że jeszcze coś się dzieje, sądziłem, żejuż dawno po wszystkim, że na Rocie trawa rośnie.Pewnie, co ja tumogłem wiedzieć, na tym zadupiu. Oglądaj holo, dużo się dowiesz.Pewnie, że się dzieje.Nic się takłatwo nie kończy.Można pozamykać ludzi, znajdą się nowi.Nie wie-rzyłeś? Nie.Straciłem nadzieję.Ale to teraz nieważne.Hornen, wpro-wadz
mnie.Patrzył na niego nieomal błagalnie. Mógłbym pogadać z ludz
mi  rzekł wreszcie Hornen powoli,zastanawiając się nad każdym słowem.Coś było nie tak. Zrobisz to?Hornen odsunął się od stołu i w zamyśleniu przyglądał się trzyma-nej w ręku szklance z niedopitym piwem. Posłuchaj  zaczął w końcu. Nie bardzo wiem, jak ci powie-dzieć.Kiedy pracowaliśmy dla Roty, nie wiedziałem czegoś.Mampewne zdolności.to się nazywa telepatia.Trenowałem ostatnio dużo,dostałem specjalny sprzęt.Wiesz, o co chodzi?Szregi niepewnie pokręcił głową. Instytut trzyma sprawę w tajemnicy, ale pracują nad tym od wie-lu lat.Po prostu, telepata z odległości kilku metrów czuje, co się w to-bie dzieje.Odbiera twoje emocje, czy się boisz, czy mówisz prawdę.Po treningu może je nawet odbierać bez sprzętu, tak jak ja teraz.Szre-gi, ja czuję, że.ty nie jesteś ze mną szczery.Coś ukrywasz [ Pobierz całość w formacie PDF ]