berent wacław Żywe kamienie (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A gdy si� przeor naczyta� w ksi�dze, k�adzie oto r�k� na kartach i prawi: jak to brat �ukasz,cho� w p�tli pracy, jest najwolniejszym w tej chwili cz�owiekiem na Swiecie.Bowiem, za103�ask� Bo��, odczuwa niechybnie, jak z chaosu materii grubej, przez cia�a cz�eczego skorup�uwi�ziony Duch si� wySwietla.I wysz�a ta Swiat�oS� z ksi�gi i mnicha s�o�cu samemu naprzeciw.Za s�o�cem zajrza�y przezokna i go��bie ciekawe; dziwi� si� i wypatruj� ruchliwymi g�ówki: czy nie Franciszek to mo�esam w b�ogos�awie�stwie glorii?Póki ich przeor chust� z dala nie spieszy powiadaj�c, by nie przeszkadza�y bratu �ukaszowi.Furkn� nad klasztoru wie��, polec� w górne kr�gi.I znów oto spadaj� na okna celi, przyno-sz�c bratu za kolory do ksi�gi - z�ote b��kity podniebia na swych skrzyd�ach bia�ych.Ale przeor chust� znów je p�oszy, powiadaj�c, by nie przeszkadza�y bratu �ukaszowi.Acz z ksi�g� na kolanach, ju� jej przeor dawno pono� nie czyta - spostrzega mnich po nieja-kim czasie.Kierowa� si� ojca wzrok gdzieS przed si� i jakby mury celi przenikaj�c wpatrujesi� bacznie w to widzenie dalekie, a czo�a uwag� nas�uchuje w ciszy - wn�trznego chyba g�o-su.Wi�c mnich p�dzle odrzuca i ostrzy pióra.Rych�o mówi� pocznie z przeora, a wtedy po-Spiesza� trzeba z zapisywaniem.Nierad powtarza s�owo nie dos�yszane, a rozpytywaniemzmylony w toku, zasmuca si� bardzo i mówi� ca�kiem przestaje. Pora nam, bracie �ukaszu, przyst�pi� do ostatniego ju�, przy Bo�ej pomocy, rozdzia�u ksi�-gi.Niech nam wybacz� mistrze, niech si� nie pogniewaj� poeci, �eSmy lichym s�owem i p�dz-lem mnichów podj�li to dzie�o - na klasztoru chwa��.Nie gotowym zawsze mistrzostwemdoktorów zdzia�ane ono by�o, nie przy Muz codziennej pomocy jak u poetów - lecz w godzi-nach �aski.Ile� to razy daremnie zawisa�o twe pióro nad kartami ksi�gi; nieme by�y usta moje:ponurzony bywa� duch nawa�noSci� trosk, nie wylatywa�a go��bica z serca, które zawar� smu-tek.A� nastawa� ten dzie� najradoSniejszy, kiedy wszystko w nas weseli si� i wo�a z Dawi-dem: Gotowe serce moje! Bo�e, gotowe serce moje: b�d� Spiewa� i gra�.wstan� o Swita-niu! Owó� w szeregu ranków b�ogos�awionych ten poranek ostatni. W imi� Ojca, Syna i Ducha - �egna� si� brat �ukasz, ujmuj�c pióro.Ju� przeor palec do czo�a przyk�ada �owi�c te oporne s�owa pierwsze, które przebijaj� si�przez ska�� materii ku xród�a gor�coSciom.Gdy w tej�e chwili przez uchylone drzwi wsuwa g�ow� brat furtian i, cho� z palcem milcze-nia na ustach, szepcze w alteracji jak ten zausznik dobr� nowin�: W�drowny poeta u furty.Obur�cz odmachnie si� przeor w nie�asce gwa�townej: Niech Pan Bóg opatrzy!Zasapa� si�, zadysza� ca�y, a i poczerwienia� na twarzy w gniewie - tak nieoczekiwanym dlabrata furtiana. Daj mu co jeS� i niech rusza z Bogiem - z�agodnia�a przecie nie�aska chwili.A i teraz oto jeszcze wypr�a dr��c� r�k� poza si� ku drzwiom: zatrzymuje brata furtiana.Coten zda� si� przewidywa�, bo z okiem nastawionym przenikliwie nie rusza� si� wcale od proga.Opad�o rami�, a wraz z nim i gniew; odmieni�y si� mySli przeora: Nie godzi si� nam, franciszkanom, odp�dza� od furty �onglerów i goliardów ze Swiata: s�jak oni mdli bracia , o których mówi� Pawe�, �e im wolnoS� na poka�enie serc idzie.Niegodzi si� nam zapomina�, �e �onglerów to opowieS�mi o rycerstwie b��dnym wykarmi�a b�o-gos�awiona Pia serce i t�sknoty Franciszka.Nie powstydzi� si� Swi�ty Franciszek przywo�a�igrców imienia na nas, franciszkany! Czym�e my, s�udzy Bo�y, powiada, nisi quidam jocula-tores ejus, którzy serca cz�ecze porusza� winniSmy ku radoSci duchowej.104Z luboSci� s�uchaj� brat furtian i �ukasz pouczenia przeora.I b�o�� si� t� mySl�, �e s� igrca-mi przed Bogiem.ZaS przeor powiedziawszy swoje, zapomnia� ju� ca�kiem o goliardzie u furty.Nie zdziwi�o towcale mnichów obu: z staroSci przytrafia�o si� to przeorowi, a i z lekcewa�enia spraw ziem-skich, �e przy duchownym pouczeniu o jego Swieckiej przyczynie zapomina� zgo�a.Oto te-raz rozsiada si� znów wygodnie na skrzyni i powiada: Ad laetitiam spiritualem daj nam Bo�e porusza� serce cz�ecze i w dziele naszym.Na czym-�eSmy to stan�li, bracie �ukaszu? JeszczeSmy nie zacz�li, ojcze. Powiadasz?.Wówczas to dopiero brat furtian zdecydowa� si� przypomnie� goliarda.Wysuwa si� na Sro-dek celi z palcem na ustach, a drug� r�k� wskazuj�c� jakby na mury, ku furcie. Aa?!.twój poeta! - przypomina przeor teraz dopiero.- Przyprowadx�e go, przyprowadx.Pozwalam [ Pobierz całość w formacie PDF ]