[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Patrząc, jak odchodzi, dr Denkmal powiedział: Wysoce zewoluowany jest ten człowiek.Zarówno fizycznie, jak i duchowo.Witamy w Eichenwaldzie  rzekł do Hnattów.Uśmiechnął się. Dziękujemy  odparła nerwowo Emily. Czy to.boli? Nasza kuracja?  dr Denkmal zachichotał, ubawiony. Nawet w naj-mniejszym stopniu, chociaż z początku może wywołać szok  w przenośnymznaczeniu tego słowa.Kiedy poczujecie państwo, jak rozrasta się wasza kora mó-zgowa.Przyjdzie państwu do głowy wiele nowych i podniecających pomysłów,szczególnie religijnej natury.Och, gdybyż tylko Luter i Erazm z Rotterdamu ży-li dzisiaj; ich wątpliwości można by tak łatwo wyjaśnić dzięki Terapii E.Obajdostrzegliby prawdę, zum Beispiel, co do przemienienia  państwo wiecie, Blutund. przerwał i odkaszlnął. Po angielsku to krew i opłatek w czasie Mszy.Podobnie jak u zażywających Can-D.Zauważyliście państwo tę zbieżność? Alechodz
my, zaczniemy.Klepnął Richarda Hnatta w plecy i poprowadził ich do swojego gabinetu rzu-cając Emily spojrzenia, które Hnatt uznał za mało uduchowione.Niebawem znalez
li się w olbrzymim laboratorium pełnym naukowych instru-mentów.Stały tam dwa stoły, jakby w całości wzięte z filmu o Frankensteinie,52wyposażone w jarzma na ręce i nogi.Na ten widok Emily jęknęła i cofnęła sięo krok. Nie ma się czego obawiać, Frau Hnatt.To tak jak wstrząs elektryczny.Po-woduje pewną reakcję mięśni, odruch, rozumie pani?  Denkmal zachichotał.Teraz muszą państwo, no, zdjąć ubrania.Każde z państwa osobno, oczywiście.Póz
niej założycie państwo szlafroki i auskommen.rozumiecie? Pielęgniarkapójdzie z panią.Mamy już karty zdrowia państwa nadesłane z Nord Amerika;wiemy wszystko.Oboje zupełnie zdrowi, dobrzy obywatele Nord Amerika.Zaprowadził Richarda Hnatta do bocznego pomieszczenia oddzielonego kota-rą, tam go zostawił i wrócił do Emily.Richard słyszał, jak dr Denkmal przemawiado Emily uspokajającym, a jednocześnie rozkazującym tonem.To było mistrzow-skie połączenie i Hnatt poczuł ukłucie zazdrości i podejrzenia, a póz
niej smutku.Nie całkiem tak to sobie wyobrażał; nie dość elegancko, by go zadowolić.Jednak Leo Bulero wyszedł z tego pokoju, co dowodziło, że było tu wystar-czająco elegancko.Leo Bulero zawsze miał to, co najlepsze.Podbudowany, zaczął się rozbierać.Gdzieś obok rozległ się pisk Emily.Szybko ubrał się i opuścił boczny pokój, poważnie zaniepokojony o żonę.Jed-nak zobaczył doktora Denkmala siedzącego za biurkiem, czytającego kartę Emily.%7łona wyszła już z pielęgniarką, więc wszystko było w porządku.Psiakrew, pomyślał, rzeczywiście jestem spięty.Ponownie znalazłszy sięw pokoiku rozebrał się; stwierdził, że trzęsą mu się ręce.W końcu leżał przywiązany do jednego z dwóch stołów; Emily do drugiego.Ona też wyglądała na wystraszoną; była blada i cicha. Wasze gruczoły  wyjaśniał dr Denkmal jowialnie zacierając dłonie i bez-wstydnie gapiąc się na Emily  zostaną pobudzone; szczególnie gruczoł Kre-sy ego stymulujący proces ewolucji, nicht wahr.Tak, wiecie o tym; każde dzieckoto wie, ponieważ w szkołach uczą o tym, co tu odkryliśmy.To co dziś odczujecie,to nie utrata paznokci u rąk i nóg lub wyrastanie chitynowej skorupy czy powięk-szenie czaszki, lecz  i założę się, że tego państwo nie wiedzieliście!  zaledwienieznaczna, ale bardzo, bardzo istotna zmiana w płatach czołowych.będzieciemądrzejsi.Znów zachichotał.Richard Hnatt czuł się podle.Niczym spętane zwierzę cze-kał na to, co dla niego szykowali.A
adny sposób pięcia się w górę, pomyślał żało-śnie i zamknął oczy.Obok niego pojawił się technik, blondyn nordyckiej urody wyglądający napozbawionego wszelkiej inteligencji. Puszczamy uspokajającą Musik  powiedział dr Denkmal naciskając gu-zik.Ze wszystkich stron zaczęły się sączyć polifoniczne dz
wiÄ™ki mdÅ‚ej aranżacjijakiejÅ› popularnej wÅ‚oskiej opery, Pucciniego lub Verdiego; Hnatt nie miaÅ‚ pojÄ™ciajakiej. Teraz höre, Herr Hnatt.53Denkmal nachyliÅ‚ siÄ™ nad nim i rzekÅ‚ poważnie: ChcÄ™, żeby pan to zrozumiaÅ‚.Od czasu do czasu terapia.jak wy to mó-wicie? Odpala. Nie wypala  powiedziaÅ‚ chrapliwie Hnatt.SpodziewaÅ‚ siÄ™ tego. Jednak przeważnie odnosimy sukcesy.W przypadku gdy nie wypala, HerrHnatt, obawiam siÄ™, że zamiast zewoluować, gruczoÅ‚ Kresy ego.no, ulega re-gresowi.Czy to poprawnie po angielsku? Tak  wymamrotaÅ‚ Hnatt. Jak duży może to być regres? Niewielki.Jednak bywa nieprzyjemny.OczywiÅ›cie zaraz byÅ›my to zauwa-żyli i zaprzestali terapii.To zazwyczaj zatrzymuje proces regresji.Jednak.niezawsze.Czasami raz pobudzony gruczoÅ‚ Kresy ego. ZrobiÅ‚ niewyraz
ny gest. To idzie dalej.Powinienem to panu powiedzieć na wypadek, gdyby chciał siępan wycofać.I co? Zaryzykuję  powiedział Richard Hnatt. Tak sądzę.Wszyscy to robią,no nie? W porządku, zaczynajcie.Wykręcił głowę i zobaczył Emily, jeszcze bledszą niż przedtem.Niemal nie-dostrzegalnie skinęła głową.Oczy miała szkliste.Prawdopodobnie okaże się, pomyślał fatalistycznie, że zewoluuje tylko jednoz nas  pewnie Emily  a ja cofnę się do poziomu sinantropusa.Z powrotemdo zrośniętych trzonowców, małego móżdżku, ugiętych nóg i skłonności ludożer-czych.Przy takim wyglądzie będzie mi cholernie trudno sprzedawać garnki.Dr Denkmal przekręcił kontakt pogwizdując wesoło do wtóru muzyce.Hnattowie rozpoczęli Terapię E.Wydawało mu się, że traci wagę, nic więcej.Póz
niej głowa rozbolała go tak,jakby walił w nią młot.Za tym bólem niemal natychmiast przyszła świadomośćfaktu, że podjęli ogromne ryzyko i że nie powinien narażać na to Emily.Onanie miała ochoty; a jeśli cofnie się w rozwoju i straci swój talent? Oboje bylibyzrujnowani.Jego kariera zależała od tego, czy dopilnuje, aby Emily pozostałajedną z najlepszych projektantek ceramiki na planecie. Stać  powiedział głośno, lecz dz
więk, zdawało się, nie wychodził z jegogardła; nie słyszał go, chociaż jego aparat głosowy chyba funkcjonował [ Pobierz całość w formacie PDF ]