Dziekoński Józef Bohdan Sędziwój

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Gdzie� widzieliScie tego alchemika?- Wczoraj rano widzia�em go na moScie, ledwo mnie nie zadusili, kiedy wje�d�a� do miasta.- Jak te� wygl�da, stary? czy t�usty? - zapyta�o kilka g�osów.- E! z miny wcale nie znaczno, �e umie z�oto robi�.Naprzód, �e jest m�ody.- I tak� sztuk� posiada?- Ba! albo to wiek co pomo�e! Patrz na naszych siwych doktorów, co chodz� w opo�czachjako sowy; �aden tego nie zna, chocia� ca�y dymem przesi�k�, to dar Boski!- Ten jest blady, nosi brod�, w�sy, a co najdziwniejsza, �e ma g�ow� do wpó� ogolon�.- Ach! a mówiliScie, �e on nie Tatar! AlboScie nie widzieli Tatarów, co w zamku za krat� �a�-cuchami przybici, co to ich cesarz rzymski podarowa� naszemu panu?- Niech tam wszystkie biesy porw� Tatarów; jak�e ten alchemik by� ubrany?- Bardzo zwyczajnie.Ca�y czarno, w dziwacznej sukni z rozprutymi r�kawami, w futrzanymko�paku; jecha� na karym koniu.- A z�ota, klejnotów?- Wcale na sobie nie mia�; to te� to by�a najdziwniejsza rzecz.Szabl�, nawet i pugina� mia�oprawne w zwyczajne �elazo.Jecha� wolno i przypatrzy�em mu si� dobrze; zdawa� mi si�nawet nieweso�y.- Ale za to ko� jaki paradny! S�ugiwa�em ja po ksi��cych stajniach, ale takiego ogiera w �y-ciu nie widzia�em.Ogie� z nozdrzy parska�, skóra jak aksamit, a co za nó�ka, �eb!- Chocia� on si� nie Swieci�, to s�u�ba jego, dwór ca�y lSni� si�, konie nawet pokryte by�yz�otem i klejnotami.- A widzieliScie te� te dziwne garbate bestie i ludzi czarnych?- A to� tu stoj� z drugiej strony dziedzi�ca; podobno on ich ma podarowa� naszemu ksi�ciu.71*Wielkie wschody wiod�ce na gór� wys�ane by�y kosztownymi kobiercami, z obu stron szpa-ler drzew i wonnych kwiatów zamorskich wiód� do sali balowej, któr� jakby czarodziejsk�w�adz� urz�dzono wpoSród rozwalin.Rciany powleczone by�y jedwabnymi obiciami, w po-Srodku pot�ny stó� w kszta�cie podkowy, przykryty z�otog�owiem, otacza� szereg biesiadni-ków p�ci obojej.W poSrodku i po rogach sali fontanny wina i pachni�cych wódek rozprasza-�y po powietrzu upajaj�c� ros�.Stó� malowniczo ubrany zastawiony by� najwykwintniejszy-mi potrawami, owocami, przysmakami z ostatnich kra�ców Swiata zebranymi.Pod talerzemka�dego z biesiadników, na pami�tk� ofiarowany, le�a� wielki z�oty medal.* Paziowie odzna-czaj�cy si� pi�knoSci�, strojni ze wschodnim przepychem, roznosili wyszukane wina i ch�od-niki.Rwiat�o rozchodz�ce si� ze szklannych ró�nokolorowych latarni w tysi�cznych odbitepromionach od zwierSciade�, Sród kwiatów, z�ota, kryszta�ów i srebra, dr��c na liSciach ca�e-go gaju drzew, wzd�u� Scian poustawianych, otacza�o biesiadników, jaSniej�cych wspania�y-mi strojami i pi�knoSci�, atmosfer� upajaj�c� wszystkie zmys�y; a jakby nie doS� jeszcze by�osztucznego Swiat�a, wielkie okno, wychodz�ce na balkon, przez po�ar wy�amane, zostawionootwarte i tamt�dy ksi�yc szeroki wachlarz promion wpuszcza� a� do Srodka sali.Z jednej strony za zas�on� p�sow� z�otem wyszywan� by�a ukryta muzyka i kilkudziesi�ciuSpiewaków; niewidzialni brzmieniem radoSci i wesela nape�niali ca�y gmach, dodaj�c truci-zn� muzyki do upojenia wszystkich zmys�ów.Na najni�szym ko�cu sto�u by�o nakrycie odznaczaj�ce si� prostot� od innych.Miejsce tozajmowa� S�dziwoj.Podparty r�k�, zamySlony, z zimnym szyderczym uSmiechem rzadkoodpowiada� na pochlebne s�ówko pi�knoSci, na dowcipne odezwy jego dum� podsycaj�ce.Blady, z chorobliwym rumie�cem gor�czki, z iskrz�cymi oczyma, w prostej czarnej odzie�y,wydawa� si� Sród tego t�umu goSci, jaSniej�cych ca�ym przepychem ówczesnego stroju, jakbyby� z�ym duchem czyhaj�cym na koniec zabawy.Opodal od sali bankietowej w jednym z ubocznych pokoi s�abo oSwietlonych we framudzeokiennej sta�o dwóch ludzi zaj�tych �waw� rozmow�.Jeden z nich w podró�nym p�aszczu,Swie�o przyby�y, by� Rogosz; drugi, lekarz Bodenstein, przeciw zwyczajowi swojemu stroj-nie ubrany, wyszed� z uczty, w której bra� udzia�.- Nie masz wi�c w�tpliwoSci - rzek� przyjaciel S�dziwoja - �e on posiada t� wielk� tajemni-c�, o której istnieniu tak d�ugo w�tpi�em.- Przecie� si� z tym nie tai - odpar� �ywo Bodenstein.- Sam w�asnymi oczami patrza�em jakodbywa� przemian� o�owiu, srebra, cyny, miedzi, �elaza, merkuriuszu, na jak najczystsze z�o-to.Dotyka�em go si� w�asnymi r�kami; z�otnicy wszystkie z nim próby odbywali.- Mówisz, i� elektor przyj�� go �askawie?- Prawie jak równego sobie.Z nim tylko rozmawia�, �artowa�, razem z nim jad�, posadziwszygo przy stole na pierwszym miejscu przed wszystkimi ksi��tami po swojej prawej stronie.To jest rzecz nies�ychana! - Pozwoli� mu wst�pu ka�dego czasu do siebie.Wszyscy dworza-nie, a szczególniej alchemicy, nie posiadaj� si� z zazdroSci i gniewu.- To niepoj�te! - rzek� Rogosz zamySlaj�c si�, po chwili doda� - wiem, �e jesteS cz�owiekiemroztropnym, ale czyS dobrze uwa�a� wszystkie okolicznoSci, czy nie ma w tym jakiego pod-st�pu?- Wierzcie albo nie wierzcie - odpar� ura�ony medyk - ale jeSli tu jest jakie oszuka�stwo,wyt�umacz mi, jakim sposobem oszuka� mo�na tylu pilnie przypatruj�cych si�, z których ka�-72dy si� zna na rzeczy; kiedy o�ów, tygiel, w�gle, wszystkie narz�dzia najtroskliwiej badaneby�y, a w wielu doSwiadczeniach z jego proszkiem on nawet niczego si� nie dotyka�.Mo�nakilka razy jednego cz�owieka oszuka�, ale tylu razem tak cz�sto oszukiwa� - niepodobna.- Zreszt� powiedz, jakie bogactwa mog�yby wystarczy� na takie �ycie i sk�d by je wzi��?Dwór jego sk�ada si� wi�cej jak ze stu ludzi i dwa razy tyle koni.- Biesiady takie, jak widzisz, trwaj� od zmierzchu do Switu, od rana do nocy [ Pobierz całość w formacie PDF ]