Weisberger Lauren Portier nosi garnitur od Gabbany

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tańczyć? Tańczyliśmy! Nie byłam tak blisko nikogo od czasu,kiedy podczas porannej jazdy do pracy przytulił się do mnie zboczeniec w metrze.Od-pręż-się, baw się, od-pręż-się, baw się, nuciłam w duchu, mając nadzieję zachować spokój irównowagę.Ale nie musiałam specjalnie się przekonywać; mój umysł się odmeldował, gdyciało garnęło się bliżej tego boga o złocistej skórze, podającego mi kolejny kieliszekszampana.Wysączyłam go, a potem opróżniłam następny i zanim się zorientowałam,siedziałam u niego na kolanach, obśmiewając z resztą ekipy ten czy inny skandal, gdytymczasem wspaniały nieznajomy bawił się moimi włosami i zapalał mi papierosy.Zupełnie zapomniałam, że jestem niestosownie ubrana na czarno, że właśnie zostałamobrażona przez krzykaczkę wzrostu kufla piwa, która dręczyła mnie w szkole, i że nawet wprzybliżeniu nie mam wyczucia rytmu.Chyba ostatnia rzecz, którą pamiętam, jakby trochęobok siebie, to chwila, kiedy podszedł jeden z przyjaciół boga i zapytał, kim jest to noweczarujące stworzenie na jego kolanach.Nawet się nie zorientowałam, że mówią o mnie,dopóki nie objął mnie od tyłu i nie powiedział:- Moje odkrycie.Genialna, prawda?I ja, czarujące stworzenie, genialne odkrycie, zachichotałam rozkosznie, ujęłam jegotwarz obiema rękoma i pocałowałam go prosto w usta.Co, na szczęście, jest absolutnieostatnią rzeczą, jaką pamiętam.8Gwałtownie obudziłam się na dzwięk rozzłoszczonego męskiego głosu.Zastanowiłamsię przelotnie, czy jest możliwe, że naprawdę ktoś stoi przy łóżku i wali mnie łopatą pogłowie.Pulsowanie było tak regularne, że niemal kojące, dopóki nie zdałam sobie sprawy, żew rzeczywistości nie znajduję się we własnym łóżku.W zasięgu wzroku nie dostrzegłamrównież mojego niestosownie czarnego stroju z poprzedniego wieczoru, zamiast niegomiałam na sobie obcisłe szare bokserki od Calvina Kleina i gigantyczny biały T-shirt znapisem Sportowy klub LA.Bez paniki, poinstruowałam samą siebie, starając sięzrozumieć, co mówi ten odległy męski głos.Myśl.Gdzie byłaś i co wczoraj robiłaś? Biorącpod uwagę fakt, że nie miałam w zwyczaju tracić przytomności i budzić się w dziwnychmiejscach, pogratulowałam sobie dobrego początku.Niech pomyślę: zadzwoniła Elisa,kolacja w Ciprianim, taksówka do Bungalowu, wszyscy przy stole, taniec z.jakimśopalonym Anglikiem.Cholera.Ostatnie, co pamiętam, to że tańczę z jakimś nieznanym zimienia mężczyzną, a teraz jestem w łóżku - wielkim, wygodnym, z niesamowicie miękkimiprześcieradłami - którego nie rozpoznaję.- Ile razy mam ci powtarzać? Po prostu nie możesz prać prześcieradeł Pratesi wgorącej wodzie! - Męski głos teraz krzyczał.Wyskoczyłam z łóżka i sprawdziłam trasyucieczki, ale szybkie spojrzenie przez okno powiedziało mi, że jesteśmy przynajmniejdwadzieścia pięter nad ziemią.- Tak, proszę pana, przepraszam, proszę pana - odparł płaczliwy damski głos zhiszpańskim akcentem.- Chętnie w to wierzę, Mario, naprawdę.Jestem rozsądnym facetem, ale to nie możedłużej trwać.Obawiam się, że muszę cię odprawić.- Ale proszę pana, jeśli tylko bym mogła.- Przykro mi, Mario, ale moja decyzja jest ostateczna.Zapłacę ci pensję do końcatygodnia, ale to będzie na tyle.- Usłyszałam jakiś szelest i stłumiony płacz, a potem nic tylkociszę, aż kilka minut pózniej drzwi zamknęły się z hukiem.%7łołądek wysłał mi sygnał, że nie zamierza zbyt długo tolerować kaca, i zaczęłam sięgorączkowo rozglądać, żeby zlokalizować łazienkę.Grzebałam też w pobliżu wposzukiwaniu ubrania, rozważając, czy lepiej, żeby zobaczył mnie na pół ubraną czy podczaswymiotów, ponieważ wyraznie czułam, że nie ma czasu, by zaradzić coś na obie te sprawy.W tym momencie wszedł.- Cześć - rzucił, ledwie zerkając w moim kierunku.- Dobrze się czujesz? Wczorajwieczorem byłaś niezle napruta.Jego pojawienie się zupełnie mnie zdekoncentrowało, zapomniałam, że miałam siępochorować.Wydawał się nawet bardziej opalony, niż zapamiętałam, co podkreślał obcisłybiały T-shirt, luzne białe spodnie i najbardziej proste, najbielsze zęby, jakie widziałam wangielskich ustach.Wyglądał jak Enrique z Dziewiczej narzeczonej bogacza*�, aż się prosił oumieszczenie na okładce.- Ee, tak, chyba tak.Coś takiego, eee, nigdy wcześniej mi się to nie zdarzyło.Obawiam się, że nawet nie pamiętam twojego imienia.Wydawał się zauważać, że jestem rzeczywistą osobą, a nie elementem ozdabiającymłóżko, i usiadł obok mnie na poduszce.- Jestem Philip.Philip Weston.I nie przejmuj się, przywiozłem cię tu tylko dlatego, żenie mogłem znalezć dwóch taksówek, a nie chciałem jechać aż na East Side.Do niczego niedoszło.Nie jestem gwałcicielem.Prawdę mówiąc, jestem prawnikiem - stwierdził nie bezdumy, z tym ciężkim angielskim akcentem z wyższych sfer.- Och, cóż, bardzo dziękuję.Naprawdę nie przypuszczałam, że aż tyle wypiłam, alenie pamiętam niczego, co się działo po tańcu z tobą.- Tak, to się zdarza.Kurewsko stresujący poranek, nie uważasz? Nienawidzę, kiedyspokój po ćwiczeniach jogi pryska z takich gównianych powodów.- Jasne.- On nie obudził się przed chwilą w łóżku jakiegoś nieznajomego faceta, aleuznałam, że moja pozycja jest zbyt słaba, żeby się z nim sprzeczać.- Moja gosposia uprałaby prześcieradła Pratesi we wrzątku.Co z nich za pożytek,jeżeli trzeba kontrolować każdy ich ruch? Wyobrażasz sobie, co by to była za klęska, gdybymnie zauważył?Gej.Zdecydowanie gej.Nie był Enrikiem, ale jego przyjacielem Emilio.Co za ulga.- A co dokładnie by się stało? - Sama prałam prześcieradła w gorącej wodzie isuszyłam w wysokiej temperaturze, bo wydawało mi się, że to najlepszy sposób, żeby jeszybko zmiękczyć.Ale też kupowałam je w Target i bezsprzecznie nie poświęcałam tyleczasu na rozmyślania o nich.- Co by się stało? %7łartujesz? - Przeszedł przez pokój i rozpylił sobie na szyi wodękolońską Helmuta Langa.- Spaliłaby splot, ot co! Te prześcieradła kosztują dwa tysiąceosiemset funtów za rozmiar na podwójne łóżko, a ona by je zniszczyła! - Odstawił butelkę i*�Sandra Field, The Tycoon's Virgin Bride.zaczął wklepywać w swoją złocistą skórę coś, co miałam nadzieję, było balsamem po goleniu,ale bardziej prawdopodobny był krem nawilżający.Wykonałam szybkie obliczenie: czterytysiące dolarów.- Och.Chyba nie zrozumiałam [ Pobierz całość w formacie PDF ]